Heilbrigðismál - 01.09.2006, Síða 17

VERÐUM AÐ
YFIRSTÍGA ÓTTANN
Guðmundur Jónsson fyrrverandi hæstaréttardómari
greindist með krabbamein í blöðruhálskirtli árið 1995
„Því er ekki að leyna að mér leið eins og
ég hefði fengið högg ( magann," segir
Guðmundur Jónsson fyrrverandi hæsta-
réttardómari þegar hann er inntur eftir
fyrstu viðbrögðum sínum við því að hafa
greinst með krabbamein í blöðruháls-
kirtli.
Guðmundur er eldfjörugur og lítur ekki
út fyrir að vera deginum eldri en sjötugur
þótt hann sé orðinn áttræður og ári betur.
Hann er sonur eina íslendingsins sem heilt
iþróttahús er kennt við, íþróttahús Jóns
Þorsteinssonar. „Eftir þessi válegu tíðindi
settist ég á bekk á spítalanum og beið eftir
að heyra hver framvinda mála yrði. Ég hlýt
að hafa verið mjög daufur í dálkinn því
hjúkrunarkona gaf sig á tal við mig og
sagði að ég skyldi ekki láta svona því ég
væri í höndum bestu sérfræðinga sem völ
væri á."
Guðmundur hafði um þrjá kosti að velja
eftir að hann greindist; að gera ekki neitt,
fara í geislameðferð eða skurðaðgerð. „Ég
valdi geislana og fór fimm sinnum í viku, í
rúm þrjátíu skipti. Ég fékk engar aukaverk-
anir og mér leið mjög vel í höndum ágætra
lækna og hjúkrunarfólks."
Guðmundur segir að lífið hafi gengið
sinn vanagang eftir meðferðina og hann
og frúin fara í sínar daglegu gönguferðir. 5
Þar fyrir utan ferðast þau reglulega innan- |
lands og utan og sinna barnabörnunum |
sem eru níu talsins. „Þegar ég sé auglýs-
ingu frá ákveðnu innheimtufyrirtæki sem
segir „Ekki gera ekki neitt" verður mér
hugsað til þeirra karlmanna sem eru
komnir fram yfir miðjan aldur og óttast að
fara í skoðun. Setningin er lærdómur fyrir
aðra. Meðgöngutími krabbameins getur
verið langur og þess vegna er mikilvægt
að vera á varðbergi. Óttinn getur verið
okkar versti óvinur en með því að yfirstíga
hann og fara í skoðun er hægt að hefja
aðgerðir nógu snemma til að þær geti
borið árangur."
ÞÞ.
„Mér leið mjög vel í höndum ágætra
lækna og hjúkrunarfólks."
ÞAÐ KOMU AÐRIR
LITIR í LÍFIÐ
Gunnar Magnússon arkitekt hefur gjörbreytta lífssýn
eftir baráttuna viö krabbameinið
„Ég var í einstaklega fínu formi, synti,
hljóp upp Esjuna, var i líkamsrækt og það
hvarflaði ekki að mér að ég gæti veikst,"
segir Gunnar Magnússon arkitekt sem
greindist með krabbamein í blöðruháls-
kirtli fyrir tæpum áratug.
„Nokkrum vikum eftir að mér var
meinað að gefa blóð sökum járnskorts
kom í Ijós að það voru bólgur í blöðruháls-
kirtlinum. Mér var bent á að tala við Eirík
Jónsson þvagfæraskurðlækni, sem var ný-
kominn að utan úr námi, og ég sé ekki
eftir því, enda er hann fagmaður fram í
fingurgóma. Sýni staðfestu að ég var með
krabbamein á töluvert háu stigi. Hann
sendi mig ( beinaskönnun sem var satt að
segja fremur taugastrekkjandi því ef út-
koman reyndist jákvæð væri ég i veru-
legum vanda staddur."
Gunnar ákvað að láta fjarlægja kirtilinn,
jafnvel þótt slíkt gæti haft varanlega áhrif
á lífsgæðin. „Öll fjölskyldan var sammála
um að þetta væri skynsamlegasta lausnin
frekar en að fara í geisla og/eða lyfjameð-
ferð. Eirlkur tjáði mér að þar sem ég væri I
góðu formi væru ágætis líkur á því að ég
myndi halda mínum lífsgæðum. Það reynd-
ist rétt."
Gunnar kveið mest fyrir því að vakna
eftir aðgerðina. Stutt aðgerð hefði þýtt að
hætt hefði verið við að fjarlægja kirtilinn
sökum þess að krabbameinið reyndist
slæmt en löng aðgerð hefði þýtt að kirtill-
inn hefði verið fjarlægður. „Þótt ég hafi
verið dálítið ruglaður þegar ég vaknaði
reyndi ég strax að líta á klukkuna. Eiríkur
læknir stóð við rúmið og færði mér góð
tíðindi. Þegar allt var yfirstaðið sagði
Hilmar sonur minn að nú gæti ég tekið út
úr bankabókinni sem ég hafði lagt inn á í
gegnum tíðina með heilbrigðum lífs-
háttum."
„Ég hringdi (vini mína eftir veikindin og
sagði þeim að drífa sig ( skoðun," sagði
Gunnar. „Ef þeir hlýddu ekki talaði ég við
eiginkonur þeirra. Ég lét þá ekki ( friði.
Flestir létu sig hafa það en ég fékk símtal
frá vini mlnum ( fyrra sem sagðist betur
hefði hlýtt mér þvl hann greindist með
þennan sjúkdóm. Á spitalanum hitti ég
ennfremur nokkra einstaklinga sem fóru
of seint I skoðun."
„Ég hringdi í vini mína eftir veikindin
og sagði þeim að drífa sig í skoðun."
Arkitektinn segir að veikindin hafi verið
rosalegt högg en lífssýn hans hefur gjör-
breyst eftir þessa reynslu. „Ég hlusta og
horfi með allt öðrum hætti en áður. Það
komu aðrir litir i lífið og mér finnst ég ekki
eiga kröfurá neitt."
ÞÞ.
17