Samtíðin - 01.06.1934, Blaðsíða 21

FRÁ ELDGOSINU í VATNAJÖKLI
Jóhannes Áskelsson.
j\Iéi er víst óhætt að segja, að
hkitina megi skoða á jafnmarga
vegu og þeir menn eru margir,
sem þá athuga. Þetta á ekki síst
við, þegar um landslag er að
ræða. Sumir finna fegurðina í lit-
skrúði náttúrunnar, aðrir í línum
og formi þess lands, sem þeir
skoða. Sumir hrífast af hrikaleik
fjallanna, aðrir verða heiilaðir af
vinalegu viðmóti grænna grunda
og' skrúðgrænna skóga. Loks eru
EFTIR
JÓHANNESÁSKELSSON
þeir, er fyrst njóta fegurðar nátt-
úrunnar er þeir hafa skilið hin
skapandi öfl, er ráðið hafa útliti
þess landsvæðis, er þeir líta. Þeir
síðasttöldu eru margir og á þenna
hátt skýrist hversvegnahin„dyna-
miska“ jarðfræði — eða sú grein
jarðfræðinnar, sem fjallar um þau
öfl, sem eru mikilsráðandi um út-
lit og þróun jarðaryfirborðsins —
á svo marga dýrkendur.
Eitt af þessum öflum eru jökl-
arnir. Næstum því hvar sem við
förum og hvert sem við lítum sjá-
um við verksummerki eftir þá,
frá þeim tíma, er veldi þeirra var
meira, þótt þeir séu horfnir þaðan
með öllu. Það er því ekki að
undra þótt jarðfræðingar leiti
þangað, sem þeir eru enn að
verki, til þess að finna lykilinn að
þeim rúnum, sem jöklar fyrri
tíma hafa rist, því óskeikulustu
heimildirnar fyrir liðnum atburð-
um í þessum efnum eru athuganir
og rannsóknir á því, sem er.
17