Samtíðin - 01.06.1934, Blaðsíða 25

S AMTÍÐIN
Gigurinn i Vatnajökli
Gufustrókar stóöu upp
úr jöklinum á þrem
stöðum.
tnikið svæði. Sæluhúsið í hættu.
Ekki Væri orðið vart við eldsum-
brot.
Aðfaranótt föstudagsins langa
var Guðmundur Einarsson stadd-
ur uPPi á Skálafelli, ásamt fleir-
um. Sáu þeir þá um nóttina elda
yfir Vatnajökli. Virtust þeir
koma upp á 5 stöðum. Þetta nmn
'era það fyrsta, sem til gossins
sást.
Frá Núpstað í Fljótshverfi sá-
ust þéttar eldglæringar klukkan
uð ganga ellefu á föstudagskvöld-
ið. Sáust þær aðeins stuttan tíma.
Báru þær, frá bænum séð, yfir
Eómagnúp.
Héðan frá Reykjavík urðu
menn fyrst varir eldsumbrotanna
klukkan að ganga 12 á föstudags-
lwöld. Voru þá tveir menn úti
í Örfirisey og sáu bjarma í
austri. Næturverðir bæjarins sáu
síðar eldblossa gjósa upp við og
við með stuttu millibili. Bar þá
frá Leifsstyttu yfir Hamrahlíð.
Lágu blossarnir niðri að því er
virtist hálftíma eða svo, en sáust
eftir það næstum því viðstöðu-
laust til laugardagsmorguns. Um
kl. 4 voru þeir magnaðastir. Bar
þá mökkinn hátt á loft. Hneig
hann ýmist eða steig'. Stundum
sló bjarma á mökkinn, er lýst.i
liann allan upp, en eldglæringar
gengu upp úr. Jón lögregluþjónn
frá Laug kveðst hafa talið 60
blossa á 20 mínútum. Svo þéttir
voru þeir. Pálmi Ilannesson rekt-
or mældi hæð mökksins þessa
nótt og virtist honum hún vera
16—17 km. Til samanburðar má
geta þess, að gosmökkurinn úr
iíötlu 1918 mældist 11 km. hár.
Næstu daga bárust fregnir
víðsvegar að um gosið. Hafði það
sést frá Gunnólfsvík í stefnu á
Vatnajökul. Frá Djúpavogi sáust
dimmir mistursbakkar. Lagði þá
meðfram fjallgarðinum frá suð-
vestri til norðausturs. Frá Gríms-
stöðum á Fjöllum sáust eldbloss-
21