Samtíðin - 01.07.1943, Blaðsíða 21

SAMTÍÐIN
17
mand, Enkekonc og Enkef'rue. Af
nienningarástæðum sinum höfðu
fornmenn ekki orðið ekkill um
kvonlausan manh, en nú er sú notk-
un orðsins eðlileg óg sjúlfsögð. Þá
þótti ósæmandi karlmanni að kalla
hann einstæðing eða ekkil, þótt liann
missti konu, en eimmgis konurnar
gátu orðið einstæðingar við lál
manns.
Augnablilc er úr dönslai, Öjehlik,
en heitir á íslenzku augabragð. Blik
augans er aftur á móti ljómi þess
eða glampi. Um öryrkjann kvað Jón
úr Vör: „Úr hægra auga hljóðu bliki
sló, | en liitt var gler.“ Menn mega
ekki skilja svo, að það augnahlik
sé sama og augahragð.
Tímaritið Heilbrigt lif skýrði það
í vetur, live illa gengur að nefna
kvennærföt rélt. Eram um 187(5 mátti
ekki misbjóða velsæminu í landi frels-
isins, Ameriku, með því að auglýsa
svo hlvgðunarlausar flíkur með réll-
nefni. Reykjavik er víst komin á
það siðgæðisstig, en New York af
því. Hér eru ekki lengur auglýst
nærföt nema lielzl karlmanna, og
sifellt sjást auglýst undirföt fyrir
„dömur“ og fleiri tegundir kvenna
í þeirri von, að það orð sé ekki eins
nærgöngult kvenlegu hörundi og
tiitt og engum verði af því undir-
flog.
Þeir, sem nota
'sdpuKa
einu sinni, nota hana aftur.
SAGAN SEGIR, að þrír fram-
kvænularstjórar rússneskra
liænsnabúa hafi verið spurðir eftir-
farandi spurningar af eftirlitsmanni
þess opinbera i Sovét:
— A hverju fóðrið þið hænuung-
ana ykkar ?
Sá fvrsti svaraði: — A korni.
— Eftirlitsm.: Þú ert liér með
handtekinn. Korn notum við hér '
landi til manneldis, en ekki tf’
liænsnafóðurs.
2. framkv.stjóri hugðist að komast
hjá fangelsum og mælti: — Eg fóðra
mína hænuunga á hveitiklíði.
— Þú skalt i svartholið! hreytti
eftirlitsmaðurinn úr sér. Hveitiklíð
notum við í dúka. Því næst snéri
hann sér reiðilega að þriðja fram-
kvæmdarstjóranum og mælti: A.
hverju fóðrar þú þína unga?
— Ég - ég fæ þeim peninga og
segi þeim að kaupa sér fóður fyrir
þá, anzaði manntetrið.
(Úr The Liguorian).
Frúin: Ef ég sé manninn minn
kyssa yður einu sinni enn, María,
verður annað hvort ykkar að hypja
sig burt héðan úr húsinu.
Á götunni stóð lítil telpa hágrát-
andi.
— Af hverju ertu að gráta? spurði
maður, sem sá hana.
— Af því að ég hef týnt henni
mömmu.
Hvers vegna hélztu ekki í kjól-
inn hennar.
— Af því að ég náði ekki upp í
hann.