Samtíðin - 01.11.1944, Qupperneq 8

4
SAMTÍÐIN
HREIÐAR E. GEIRDAL:
ARNARDALUR (um sólstöður)
Lít ég yfir græna grund
geislaríka aftanstund.
Þarna’ er bærinn þétt við sjó,
þar sem Kolbrún fagra bjó.1)
Fjallatignin helg og há
hæstu brúnum stafar frá.
Hvar sem brosir byggðaval,
ber ei skugga’ á Arnardal.
Ljósadalur, land hjá þér
leiðarstjarna2) valdi sér.
Er hún blundar bjarta nótt,
blærinn andar létt og rótt.
Þegar dimmir yzt við ál,
öðlast stjarnan líf og mál;
held’r á Ægisvegum vörð,
varpar Ijósi á Skutulsfjörð.
Sólardalur sumarhýr,
svipur þinn er forn og nýr.
Unaðsfullan eftir dag
átt þú fagurt sólarlag.
Rauðagulli reifast land,
roðnar bára’ og kyssir sand.
Sólin snertir hægt og hljótt
hafsins barm um miðja nótt.
1) Heimabær.
2) Vitinn.
örðug að ýmsu leyti, og veldur því margt,
m. a. óþjóðhollusta, ráðleysi, sundur-
lyndi og persónuleg eigingirni þeirra
manna, er telja sig þess umkomna að
skipa málum þessara 126 þús. manna,
sem byggja ísland. En væri ekki viðkunn-
anlegra að hætta að dylja afglöpin og
mistökin með a'lls konar þvaðri um versn-
andi tíma, heimsendi og jafnvel verstu
tíma? Þjóð, sem brotizt hefur upp úr
allsleysi og eymd til velmegunar og stór-
bættra lifnaðarhátta, trúir áreiðanlega
ekki þess háttar öfugmælum. Frjáls þjóð
kýs heldur stórhug, karlmennsku og nyt-
samar framkvæmdir en volulegan og ó-
heilbrigðan barlómsáróður.
í HARTNÆR 9 ÁR
hefur Samtíðin ávallt komið út
f y r s t a d ag lwers útkomumán-
aðar, nema í prentaraverkfatlinii í
ársbyrjun 1942. Nú hefur prentara-
verkfali enn raskað áætlun tíma-
ritsins um nokkra daya, en þó furðu
lítið vegna frábærlega góðrar sam-
vinnu við Félagsprentsmiðjuna.
Vona ég, að næsta hefti (desember-
heftið) geti komið út mjög nálægt
I. des. n.k.
Mér er það ljóst,að til þess að tíma-
rit njóti trausts og velvildar áskrif-
enda sinna, þarf það að gæta fyllstu
stundvísi og koma út jafnreglulega
fyrir sitt leyti og dagblöðin. Þ ett a
h e f ur S a m t í & i n n i t e k i z t.
Á slíku eru að vísu margháttaðir
örðugleikar, en launin eru líka mik-
il: fullkomin tiltrú og viðurkenning
allra hinna mörgu lesenda og vina
tímaritsins nær og f jær.
Áskrifendur Samtíðarinnar hafa
á undanförnum árum yfirleitt létt
mér útgáfustarfið með skilvísi og
góðri samvinnu. Nú mundi það vera
ritinu mikið hagræði, ef menn sendu
áiskriftargjöld sin fyrir næsta ár
sem fyrst, því að verulegur hluti út-
gáfukostnaðarins verður jafnan að
greiðast fyrirfram. Þrátt fyrir n ý j a
hækkun á honum ofan á allar
þær mörgu hækkanir, er áður hafa
á honum orðið, mun hið lága áskrift-
argjald (15 krónur) haldast óbreytt,
í trausti þess að allir borgi ritið
fyrirfram og að vinir þess sendi
þvi marga nýja kaupendur.
Virðingarfyllst
Ú t g e f a n d i.