Fréttablaðið - 24.06.2010, Blaðsíða 46

26 24. júní 2010 FIMMTUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Hvers vegna
ættu grábirnir
að eiga
lautarferðirnar?
Bandaríkin bregðast við
tölum frá Japan á nei-
kvæðan hátt! Nasdaq fór
niður um 2,3
í morgun!
Markaðurinn er
örugglega að leiðrétta
sig! ég meina, Dow
Jones fór upp um 5,2
í síðustu viku!
Ég lenti í kapli í dag sem neit-
aði að láta ná sér! Ég þurfti að
brjóta upp yfirborðið fjórum
sinnum til að ná honum út!
Ahh! Það hefur verið
draugur að verki. Þeir
skjóta upp kollinum
þegar gengur illa, en
maður getur aldrei
gengið frá
hálfkláruðu
verki!
Mér sýnist
bækurnar
vera þyngri í
dag en þegar
við gengum í
skóla!
Klárlega!
Sögubókin
hefur alla-
vega tvöfald-
ast síðan þá.
ekki satt?
Ég mana þig
til að smakka
kaffið hans
pabba.
Ég mana
þig.
Ég man-
aði þig á
undan. Ég
ragmana
þig!Ég rag-ragmana
þig!
OJJJJJJJ Þetta hlýtur að vera ástæðan fyrir kvöldvinnu.
Ef þér finnst
þetta ógeð
ættirðu að
sjá morg-
unkornið
sem hann
borðar.
SIP!
Heima hjá mér lékum við leik fyrir stuttu sem gekk út á það að koma
með hugmyndir að því hvað lífið er. Í
anda upphrópunarinnar: „Þetta er lífið!“
Svona eins og maður segir það fullur
af hamingju og lífsgleði.
DÆMI um þess konar ham-
ingju: Ímyndið ykkur að sitja í
góðra vina hópi við vel dekk-
að borð, í skugganum af epla-
tré í iðandi, grænum og sól-
ríkum dönskum sumargarði.
Við þær aðstæður myndum
við gefa frá okkur gleðikall-
ið: „Þetta er lífið!“ Sömu til-
finningu er lýst í þekktu
sönglagi Benny Ander-
sen, Svantes viser,
þegar hann raul-
ar: „Livet er ikke
det værste man
har, og om lidt er
kaffen klar …“
Nú hafa kannski
ekki allir upplif-
að hinar ofan-
greindu dönsku
aðstæður. Ég er
dönsk, ég þekki
þetta. Og hér á
Íslandi reynum
við eftir fremsta megni að skapa þessa
sömu stemningu á sumrin, öll blöð aug-
lýsa sumar og sól á pallinn – en raunveru-
leikinn er annar. Það vitum við vel.
ÉG MAN fyrsta skiptið sem ég keyrði
um íslenskar sumarsveitir og sá fólk á
tjaldstæðum í útigöllum. Þá var mér það
hulin ráðgáta hvers vegna í ósköpunum
þetta fólk færi ekki bara inn. Hvers vegna
að fara í útilegu ef veðrið var ekki gott?
Í dag veit ég betur. Á Íslandi er ekki til
vont veður, það er bara til illa búið fólk.
Eins og einn afinn í fjölskyldunni sagði:
Ég skil ekkert í því til hvers fólk er allt-
af að þvælast til útlanda, við eigum fín-
ustu pollagalla og ágæt gúmmístígvél hér
heima.
EN TIL að snúa mér aftur að upphaf-
inu, þá lékum við þennan leik í fjölskyld-
unni um það hvað lífið er. Það fyrsta sem
barnið hrópaði, með blik í augum, var:
„Lífið er að læra!“ Mamman (alías ég)
var ánægð með þetta og hugsaði með sér
að það rættist úr stelpunni. Eiginmaður-
inn sagði: „Lífið er vinna.“ Týpískur karl!
En hann hefur svo sem rétt fyrir sér. En
fyrir mig er lífið að heyra hlátur barna
minna og vita að á morgun sit ég í skugga
dansks eplatrés og syng „… og nu er kaff-
en klar.“
Hvað er lífið – þetta er lífið!
BAKÞANKAR
Charlotte
Böving