Morgunn - 01.06.1928, Síða 53

MORGUNN
47
ar við hann endurminningar, sem eru yður ógleyman-
legar, endurminningar um orð og atvik, er hann hefir
glatt yður, huggað yður, auðgað anda yðar á einhvern
hátt. —
En um leið og vér hver fyrir sig búum yfir dýr-
mætum endurminningum um hann, sem gjöra oss missi
hans svo sáran, þá stendur hann oss á þessum skilnaðar-
vegamótum fyrir hugskotssjónum fyrst og fremst með
heildaráhrifum sínum, sem sá maður, er hvenær sem
væri og hvar sem hann hefði komið fram, væri talinn
með stórmennum. Hann stendur oss fyrir sjónum sem
frábær heimilisfaðir og framúrskarandi háskólakenn-
ari, sem óviðjafnanlegur kennimaður, sem áhugamikill,
vandvirkur og stórlærður sálarrannsóknamaður, svo að
hann var á hverju starfssvæði sínu og þeim öllum til
samans sá afburðamaður, sem sjaldgæft er, og langt
mun verða þess að bíða, að skarð hans verði fylt og
sæti hans fullskipað.
Eg nefndi fyi-st heimili hans. Þar er að sjálfsögðu
sarastur harmur að kveðinn. Þar voru nánustu böndin
bundin og kærleikurinn að sjálfsögðu ríkastur og inni-
legastur. Eg var að vísu ekki tíður gestur á heimili
hans, en hafði mikla löngun til að vera það miklu meira.
En eg vissi, að hann var einatt miklum önnum hlaðinn,
og óttaðist því að eyða tíma hans, en viðtökur hans
ávalt á eina lund, alúðleg ástúð, fræðandi, göfgandi og
gleðjandi viðræður, svo að tíminn gleymdist. Enginn
af oss gengur þess dulinn, hve óbætanlegt tjón er að
öndum borið ástvinum hans, að vera svift kærleiks-
sambúð slíks manns, föðurlegri vernd hans og ástúð-
egri umhyggju og skyldurækni. Eg gríp tækifærið til
pess í eigin nafni og vor allra að votta yður, ekkja
ans og börn og aðrir ástvinir, innilegustu samúð vora
°g hluttekningu í hinni sáru sorg yðar og biðja hann,
sem er athvarf ekkna og faðir föðurlausra, að vera skjól
°g skjöldur yðar og sleppa ekki af yður hendi sinni.