Morgunn - 01.06.1928, Side 57

M ORGUNN
51
hjörtu, sem glatað höfðu trú sinni og guðstrausti í því
hafi sorgarinnar.
Það var ekki af því, að hann vildi leiða vísindin í
stað trúarinnar, í hásæti hennar, heldur að þekkingin
mætti vera stoð trúarinnar, hvetja sljófgaðar eggjai
hennar. Vísindin, sem eru svo dásamleg fyrir leit sína
að sannleikanum, eru aldrei dásamlegri en þegar þau
hjálpa til að staðfesta sannleika trúarinnar. Hvernig
getur nokkur trúaður maður haft á móti því, ef hann
ekki þarf þess fyrir sjálfan sig, þá fyrir aðra? Jesús
sagði: Sælir eru þeir sem ekki sáu, en trúðu þó, en
hann sagði líka: Kom með fingur þinn og sjá hendur
mínar, og kom með hönd þína og legg í síðu mína.
Haraldur Níelsson trúði að hin nýja þekking, eins og
alt annað, stæði í hendi guðs, væri send af honum til nýs
þroska fyrir mannkynið, fyrir kristindóminn, til að geta
nálgast tilgang sinn og takmark, sem sýnilega enn er
fjarri. Þessi sannfæring, að hann berðist fyrir góðu
máli, bætti honum ríkulega upp alla andúð.
I minningum eftir hann hefir verið sagt, að biblíu-
þýðing hans muni lengst geyma minning hans. Eg skal
sízt neita að hún mundi nægja til þess. En eg hygg að
sálarrannsóknastarf hans muni þó ná enn lengra. Hið
fyrra er vísindalegt menningarstarf til stórsóma fyrir
þjóðina; hið síðara mun ná til hjartnaiina um allar
bygðir landsins, með þeim áhrifum og blessun, sem enn
er ekki unt að meta. Fyrir oss félagssystkini hans er
starfsemi hans meðal vor ógleymanleg. Aldrei lét hann
sig vanta, ef þess var kostur. Oss er það í minni, er vér
sátum hér á fundum vorum og vér biðum þess með
eftirvæntingu, að hann risi úr sæti sínu til að stíga upp
á ræðupallinn til að flytja erindi sitt með aðdáanlegri
mælsku, eða til að undirstryka, og festa oss í minni er-
indi, sem aðrir fluttu. Ávalt bjó hann erindi þau, er
hann ætlaði að flytja, vandlega undir, og flutti þau
frábærlega. Þó var einatt mælska hans engu minni, er
4*