Morgunn - 01.06.1943, Blaðsíða 18

12
MORGUNN
Eitt einkennið á fundunum með Jack Webber var hinn
mikli söngur raddanna, sem langsamlega tók því fram,
sem miðillinn gat sjálfur í þeim efnum. Einkum hafði einn
stjórnandinn, Reuben, mikla og glæsilega söngrödd. Ann-
ar stjórnandinn, sem nefndi sig Paddy, hafði fallega con-
tralto-rödd. Ákaflega skemmtilegt fyrirbrigði, sem engum
manni væri vissulega unnt að líkja eftir, var það, þegar
þeir sungu samtímis og saman úr sama lúðrinum. Lúður-
inn var oftast í 6—8 feta hæð og í 6—8 feta fjarlægð frá
miðlinum. Raddirnar mynduðust þá inni í lúðrinum. Ein-
kennilegt var einnig það, að mjórri endinn á lúðrinum,
sem var hálfur þumlungur í þvermál, var oft dældaður
og því nær bögglaður saman eftir slíkan söng, svo að
gersamlega hefði verið ómögulegt nokkrum manni, að tala
eða syngja í gegn um hann skýr orð og greinileg.
I fundarskýrslunum segir Edwards, að það sé ekki ætl-
un sín að segja frá þeim andaorðsendingum, sem fram
hafi komið hjá Webber og hafi sönnunargildi, en hann
bendir á, að raddirnar hafi talað með alls konar hljómblæ
og notað ýms tungumál. T. d. hafi verið talað við erlenda
fundargesti á sænsku, portúgölsku og frönsku og latínu,
sem miðillinn kunni ekkert orð í. Raddir karla, kvenna og
barna segir hann að hafi haft sín skýru sérkenni, og anda-
verurnar hafi oft haft furðulega vitneskju um einkalíf
fundargestanna. Hann segir enn fremur frá því, að áður-
nefndur stjórnandi, Paddy, hafi einu sinni, þegar Webber
var fjarverandi, talað lágt en greinilega í þrem herbergj-
um í húsinu samtímis, og að fólk í öllum herbergjunum
hafi heyrt þetta.
,,Ectoplasma“.
„Ectoplasmað“, útfrymið frá miðlinum, hefir oft verið
athugað í sæmilega sterku, rauðu ljósi, en þegar myrkur
hefir verið haft á fundunum, hefir útfrymið verið athug-
að við birtu frá sjálflýsandi plötu. Hjá Jack Webber sáu
menn það myndast með þessum hætti: