Morgunn - 01.06.1943, Blaðsíða 36

30
MORGUNN
væri rétt að hafa þær að nokkuru. Þegar stúlkan kom næst
á fund minn, varð undrun hennar naumast lýst, er hún
gerði sér grein fyrir því, hvert læknirinn stefndi með ráð-
leggingum sínum. Þegar henni var orðið ljóst, að læknir-
inn hafði með einhverjum hætti komizt eftir einkamálum
hennar og virtist þekkja leyndustu hugsanir hennar og
eðlishneigðir, sá hún, að ekki var unnt að dyljast lengur
og sýndi honum fullan trúnað. Háttprýði hennar og fág-
uð framkoma var aðeins gervihjúpur, segir dr. Osty. Bak
við hann leyndist munaðargjörn og nautnasjúk kona, full
af ævintýradraumum og ímyndunum, hugsunum um nýja
elskhuga, kona sem neytti allra bragða til að fá vilja sínum
framgengt,án nokkurs tillits til þess, hvort henni sjálfri eða
öðrum yrði til vansæmdar eða sálarkvala. ,,En þegar mér
hafði tekizt“, segir læknirinn, „að fá að vita hið sanna um
sálarlíf hennar og grafast fyrir rætur orsaka þeirra, sem
truflununum ollu, tókst mér að róa hana og ráða bót á
svefnleysinu".
II. Leitin aS líki gamla mannsins.
Hinn 18. marz 1914 ritaði herra Louis Mirault, ráðs-
maður á sveitasetri baróns Jaubert í Chateau de Givry,
nálægt Cours-les-Barres (Cher) mér bréf. í bréfi þessu
æskti hann aðstoðar minnar til þess að leita hugsanlegrar
vitneskju um afdrif aldraðs manns, er þar hefði átt heima,
en hann hefði horfið 2. marz og enginn vissi neitt um,
hvað fyrir hann hefði komið. Hans hefði verið leitað fram
og aftur um landareignina með ýtrustu nákvæmni, en ekk-
ert hefði fundizt, er bent gæti til um afdrif hans.
Ég ákvað að verða við tilmælum hans og afhenti Mirault
mér trefil, sem tekinn hafði verið úr klæðaskáp hins
horfna manns. Til þess að gera tilraunina ekki óþarflega
flókna bað ég hann að segja mér ekkert um hvarf hins
látna frá heimili hans, en æskti þess eins, að hann gæfi
mér nákvæma lýsingu af útliti hans, svo að mér væri unnt
að þekkja hann frá öðrum, sem hefðu handleikið trefilinn,