Morgunn - 01.06.1943, Page 37

MORGUNN
31
er miðillinn kynni að lýsa í sambandi við þetta. Hann
sagði mér að eins, að maður þessi hefði verið 82 ára að
aldri og hefði verið orðinn nokkuð lotinn. Meira vissi ég
ekki um þennan horfna mann.
Ég hafði fram að þessu ekki vitað, að þessi gamli mað-
ur væri til og á sveitasetur baróns þessa hafði ég aldrei
komið, að eins séð þangað heim af þjóðveginum úr bif-
reið, er ég ók þar um. Landareign sveitasetursins er stór
og eru um 2750 ekrur af henni vaxnar skógi. Þetta var
hið eina, er ég vissi að kvöldi þess 23. marz, er ég kom á
heimili miðilsins, frú Morel í París. Það skal tekið fram,
að frú Morel hafði aldrei komið í hérað það, þar sem
sveitasetur baróns Jaubert’s er. Þegar hún var komin í
djúpan dásvefn fékk ég henni trefilinn.
„Reyndu að fá eitthvað að vita um persónu þá, sem átt
hefir trefil þann, er ég rétti þér“.
Fyrst lýsti hún manni einum, og var auðheyrt, að hún
var þar að lýsa sjálfum mér. Því næst sagði hún frá öðr-
um, og sannfærðist ég brátt um, að hún lýsti þar hr. Mi-
rault. Rétt á eftir sagði hún frá konu, sem ég gat mér til
að kynni að vera tengdadóttir gamla mannsins, en að síð-
ustu fór hún að lýsa gömlum manni, og fer hér á eftir
það, er hún sagði um hann, og er það orðrétt tekið upp.
,,Ég sé mann, sem liggur endilangur, augun eru lokuð
— eins og hann sofi — en hann dregur ekki andann —
hann er dáinn — Hann er ekki í rúmi — hann liggur á
jörðinni — jörðin er rök — mjög rök, hún er slétt, ekki
ræktað land. Það er vatn þarna, ekki langt burtu stór tré,
eitthvað stórt þarna rétt hjá, runnar — skógarkjarr“.
„Reyndu að komast eftir, hvaða leið hann gekk, þegar
hann fór á þennan stað“, sagði ég við frú Morel.
„Ég sé hús í sveit, hann fer þaðan gangandi, hann er
lasinn, á örðugt með andardráttinn, hann er ekki almenni-
lega með sjálfum sér, hálf ruglaður. Hann víkur út af
aðalgötunni, fer inn í kjarrið, skóginn, hann sér mikið
vatn þarna rétt hjá, hann hnígur niður á raka jörðina,