Morgunn - 01.06.1943, Side 40

34
MORGUNN
svipaðir að útliti, því er skipt í ferhyrnda reiti, sem af-
mörkuðust af reiðgötum og gangbrautum, sem í engu voru
frábreyttir hverir öðrum. Eftir að ég hafði komið á sveita-
setrið áðurnefnda og kynnt mér umhverfið, sem hafði
verið svo vandlega kannað undanfarna daga, taldi ég
óhugsanlegt að miðlinum gæti tekizt að ná í nokkuð það,
er leitt gæti til þess, að gamli maðurinn fyndist. Allt var
svo hvað öðru líkt. En Mirault var á annari skoðun. Hann
hélt því fram, að lýsing frúarinnar á gamla manninum
væri svo hárnákvæm og rétt, að ef frekari tilraunir væru
gerðar hlytu þær að bera árangur. Vandinn væri að fá
fram einhver þau atriði, sem orðið gætu til þess að líkið
fyndist.
Ég hafði ekki verulegan áhuga íyrir frekari tilraunum
og þar sem ég var mjög störfum hlaðinn um þessar mund-
ir, sá ég mér ekki fært að eyða meiri tíma í það, en fól
mági mínum, M. Lucien Galloy, verkfræðingi, að halda
fundum áfram með frú Morel, en hann var vel kunnugur
hæfileikum frúarinnar og hafði góða þekkingu á þessum
málum.
Hann fékk kort yfir héraðið hjá hr. Mirault (1: 50000)
og uppdrátt af landareign sveitasetursins (1:5000) með
það í huga að geta betur fylgzt með lýsingu frúarinnar.
Galloy hafði aldrei komið þarna og þekkti hvorki gamla
manninn né fjölskyldu hans. Næsti l’undurinn með frú
Morel var haldinn 30. marz, og gerðist þá það, er hér
segir:
„Reyndu að svipast eftir gamla manninum, sem átti
þennan trefil“.
„Ég sé aldraðan mann, andlitið er orðið áberandi
skemmt, bládökkt, farið að rotna. Hann liggur þarna endi-
langur, annar fóturinn er krepptur. Hann liggur í þykku,
þéttu skógarkjarri, ég sé stóran stein nálægt honum og
annan minni, í nokkurri fjarlægð eru minni steinar, að
sjá“.