Morgunn - 01.06.1943, Side 42

36
MORGUNN
þá. Svo reyndist og um lýsing hennar af vatninu eða
tjörnunum, því að miklar rigningar höfðu verið og mynd-
uðust víða pollar og lón, sem gátu líkzt raunverulegum
tjörnum. Sonur hins látna lét þess og getið, að staðhæfing
frú Morel um það, að gamli maðurinn hefði farið fram
hjá húsinu áðurnefnda gæti ekki verið sannleikanum sam-
kvæm, hann hefði verið þar við vinnu sína allan þann dag,
2. marz, þegar hann fór að heiman, og þar sem faðir sinn
hefði ævinlega gengið mjög hægt, væri ómögulegt að hann
hefði farið þar um, án þess að hann hefði orðið þess var.
Þessu samsinntu allir starfsmenn á sveitasetrinu. Þar sem
frekari upplýsingar voru ekki fyrir hendi var talið til-
gangslaust að hefja leit að nýju, hann væri vitanlega lát-
inn og þar af leiðandi ekki knýjandi ástæður til bráðra
aðgerða. Beðið var eftir að þriðji fundurinn yrði haldinn.
Það var gert þann 6. apríl. Galloy stjórnaði honum.
„Svipastu um eftir þeim, sem þetta hefir átt“.
„Ég sé meðallagi háan mann, gráhærðan, sköllóttan,
hann er langleitur, tannlaus, vörin slapandi, hann er dá-
inn, liggur á hægri hliðinni, andlitið er farið að dökkna,
annar fóturinn krepptur — mjög blautt, þar sem hann
liggur, vatn á andlitinu á honum, hann liggur samt ekki
í því, það er mikið vatn þarna, margir kringlóttir pollar,
mörg tré, stór steinn rétt hjá honum, stór tré, hann er í
hvítri flónelsskyrtu með röndum í, kraginn víður. Ég sé
þetta mjög skýrt, runnagróður, kjarr umhverfis hann“.
„Veittu götunni, sem hann fór, þegar hann vék út af
aðalbrautinhi, nákvæma athygli“.
„Hann kemur frá húsunum, fer fram með hliðinni á
þeim, kemur að gatnamótunum, þar sem þær mætast
þrjár, gegnt þeim er hús — hann fer fram með girðingu,
hikar, hann hefir fornlegan staf í hendinni — hann pikk-
ar honum niður í jörðina — hann er eitthvað ruglaður —-
hann hvarflar til hægri hliðar að hallandi gangbraut —•
hikar aftur — víkur aftur að gatnamótunum — hallast
fram á stafinn — hann heldur nú aftur af stað, víkur inn