Morgunn - 01.06.1943, Síða 66

60
MORGUNN
fyrirbrigðum, sem eru svo mikil og víðtæk, að ég get ekki
meira gert en stiklað þar á fáum steinum.
Ég gat þess áður, að engin ástæða væri til þess að ætla,
að allar þær ójarðnesku verur ,sem Gltm. nefnir einu
nafni „drottin“, séu raunverulega sjálfur Guð. Mig lang-
ar að nefna eitt dæmi þess úr sögu Móse: Oss er frá því
sagt, að einhverju sinni, þegar Móse var staddur á gist-
ingarstað, hafi drottinn Jahve ráðizt að honum og ætlað
að myrða hann. Eftir nútímaþekking er engin ástæða til
að vefengja, að Móse hafi raunverulega orðið fyrir slíkri
heimsókn, svo geisilega sálrænn maður sem hann var, en
að þetta hafi verið sá Guð, sem kallaði hann til hins mikla
starfs, er vitanlega með öllu óhugsandi. Þetta hefir vissu-
lega verið annar gestur, sem hefir viljað eyðileggja starf
hans. Guð sjálfur var það vissulega ekki, og þó lætur
kirkjan enn innræta börnunum svo varhugaverðar hug-
myndir um Guð.
Á ferð ísraelsmanna um eyðimörkina undir forystu
Móse gerðust margir furðulegir hlutir. Oss er m. a. sagt,
að andinn, sem leiddi þá, hafi farið fyrir þeim sýnilegur,
sem skýstólpi á daginn, en sem eldstólpi um nætur.
Þessa frásögn telja margir fjarstæðu og skáldskap-
Þeir, sem þekkja miðlafyrirbrigði nútímans, þurfa ekki
að ætla svo. Þeir vita, af þekking sinni, að skýstólpinn
hefir getað verið „ectoplasma“-hjúpurinn, sem nauðsyn-
legur er tiL að skýla andanum fyrir of sterkri dagsbirtu,
og að eldstólpinn hefir getað verið hið sálræna ljós, sem
frá andaverunni geislar og verður ekki sýnilegt fyrr en
í myrkri næturinnar eða rökkri kvöldsins. Þannig þarf
þessi frásögn engan veginn að vera þeim ótrúleg, sem
þekkja nútímafyrirbrigðin.
f 20. kap. 2. Mósebókar, þar sem frá því er sagt, þegar
Móse tók við boðorðunum tíu af Jahve, er m. a. sagt svo
frá: „Stóð fólkið þá kyrrt langt í burtu, en Móse gekk að
dimma sJcýinu, sem Guð var í“. Þeir, sem harðast berjast
gegn sálarrannsóknum nútímans og leitast við á alla lund