Morgunn - 01.12.1946, Síða 21

MORGUNN
91
lenzk kirkja því að eins eiga framtíð fyrir sér, að hún
með varúð og hófsemi hagnýti sér reynslu spíritista og
slái opnum þeim útsýnisglugga, sem hún hefir öðlast á
vegum spiritismans.
Ritað í nóvember 1946.
Jónas Þorbergsson.
Faðir hennar vakti yiir henni.
Frásögnin, sem hér er birt, er ekki sérlega merkileg
fyrir það, að stúlka, sem syrgir ákaft látinn ástvin sinn
og þráir vitneskju um hann, sér hann í draumi. En sag-
an er merkileg fyrir annað, sem sé það, að látinn faðir
stúlkunnar — látinn fyrir níu árum — veit um harm
hennar og getur leitt sál hennar til samfunda við þenn-
an látna vin, meðan hún sefur og er að nokkuru leyti
laus við líkamann.
„Ég missti elskaðan vin í orustunni við Neuve Chap-
elle (í heimsstyrjöldinni). 1 ákafri sorg minni bað ég Guð
um, að mér mætti auðnast að sjá vin minn, þar sem hann
vasri nú. Um nóttina dreymdi mig, að ég sæi hann. Hann
var í einskonar sjúkrahúsi og var mjög veiklulegur og
þreytulegur að sjá, eins og maður, sem er að byrja að
hressast af þungum sjúkdómi. En það, sem mér þykir
einkennilegt, er, að faðir minn, sem er látinn fyrir níu
árum, var með mér og fylgdi mér á fund vinar míns. Ég
hafði cdls eklá verið að hugsa um föður minn. Sorgin yfir
að hafa misst bezta vin minn, fyllti algerlega huga minn.
Haldið þér, að þetta hafi aðeins verið venjulegur draum-
Ur? Ég hygg, að hér sé um annað og miklu meira að ræða.
Katlileen Connor“.