Morgunn - 01.12.1946, Qupperneq 33

MORGUNN
103
uggur. Tundurskeyti hefur hæft skipið, það er að sökkva.
Hafðu gætur á öllu. Hinn dásvæfði maður æpti upp yfir
sig. Svitinn rann í lækjum af andliti hans og líkama. Auð-
sjáanlega leið hann sára hugarangist. Einhver úr hópi á-
heyrendanna kallaði til mín. Ég bauð honum að þegja. Ég
vissi vel, að maðurinn leið engar þjáningar, en í huga sín-
um lifði hann það, er ég var að segja honum. Hann lang-
aði auðsjáanlega til að hreyfa sig, en gat það ekki, ég hafði
enn ekki sagt honum að gera það. Ég ávarpaði hann að
uýju: Vertu viðbúinn, skipið sekkur á næstu mínútunni.
Við verðum að stökkva fyrir borð. Við skulum fylgjast að,
vertu óhræddur, ég skal gæta þín. Tilbúinn, af stað, syntu,
-— syntu af öllum lífs og sálarkröftum, hendur, fætur. Undr-
unaróp kvað við í salnum, er hann hlýddi skipunum mínum.
Ýmsir risu úr sætum og létu fögnuð sinn í ljósi. Hann synti
með stöðugum tökum. Púðarnir hrutu í allar áttir undan
átökum hans. Hann hélt áfram engu að síður, hann synti í
ímynduðu vatninu. Ég velti honum á bakið og sagði hon-
um að fljóta, liggja kyrrum i sjónum. Hann teygði hand-
leggina út og hreyfði hendurnar léttilega. Ég virti vöðva
hans fyrir mér, þeir voru afskaplega máttlitlir. Jafnvel raf-
uiagns- og nuddaðgerðir þær, sem notaðar höfðu verið við
hann, höfðu ekki megnað að halda þrótti hans við. En ör-
lítið af orku þeirra var þó enn til í þeim. Að lokum hvíldi
eg hann. Við létum hann aftur í stólinn og hvíldum hann
Um stund. Eftir nokkrar mínútur bauð ég honum að gleyma
öllu því, er hefði gerzt, sagði honum, að hann fyndi ekkert
til er liann vaknaði og honum yrði þá unnt að nota vöðva
sína eins og áður.
Hann virtist undrandi, er hann vaknaði í sömu stelling-
um og þegar hann sofnaði, en hann hugði enn, að hann væri
nflvana. Réttu upp hendurnar, sagði ég. Komdu til mín. Þú
Veizt, að þú getur það. Hálf hikandi fór hann að reyna, en
Þá rann upp ljós fyrir honum. Hann hrópaði upp af fögnuði
°g rétti fram hendurnar. Hann settist nú upp og fann, að
hann gat notað fæturna. Á sama augnabliki stóð hann upp,