Morgunn - 01.12.1946, Síða 46

116
MORGUNN
í ljós af vitund þeirri, er nefndi sig Doyle, hafi verið endur-
varp af hugsunum frá sál hins látna Doyle, er með ein-
hverjum hætti hafi kristallast í rúminu, svo að miðlin-
um hafi verið unnt að nema þær í sambandsástandinu,
líkt og útvarpstækið er stillt í samband við útvarpsstöð".
Þessi skýrgreining var talin hin merkilegasta nýjung, er
hún birtist. og sumir töldu hana valda straumhvörfum í
þessum málum. En var þetta í raun og veru svo? Ég hef
þegar sett fram þá tilgátu, að persónuleikur undirvitund-
arinnar kunni að vera sálin, og þá virðist ekki þurfa neina
sérstaka skarpskyggni til að spyrja: Var það sál Doyle’s,
sem Price átti samræður við? Ég minni aftur á son Mar-
dells, er andlega fylgdist með föður sínum um Lundúna-
borg, og ennfremur á skilaboð þau, er læknirinn látni
notaði undirvitund Arthurs til að flytja syni sínum. Bæði
þessi atvik sanna óvefengjanlega hæfileika persónuleika
undirvitundarinnar til að losa sig úr tengslum við jarð-
lífslíkamann og starfa utan við hann. Hitt atriðið um
læknirinn látna, er sendi syni sínum skilaboðin, sanna,
að persónuieiki undirvitundarinnar heyrir, og því skyldi
hann þá ekki einnig geta talað, séð og skynjað anda
þeirra, er vér köllum látna? Allt bendir því til þess, að
andar lifandi manna og framliðinna geti átt dvöl á sam-
hæfu tilverusviði. Og — sé persónuleiki mannlegrar und-
irvitundar í raun og veru sálin, þá er ekkert furðulegt
eða yfirvenjulegt við það, að þessu sé þann veg farið. Sál-
in er ódauðleg. Vér getum því ekki ályktað, að hún sé
háð takmörkum jarðlífslíkamans. Og sem slík hlýtur hún
að eiga sína eigin átthaga. Og ennfremur — sé sálin ódauð-
leg, þá getur hún ekki verið afsprengi hverfleikans. En
hvaðan kom hún þá? Er ekki heimur sá, er hún kom frá,
hinn sami og hún hverfur til? Og sé hún ekki bundin
af jarðneskum líkömum vorum, er henni þá ekki unnt
að hvarfla að vild sinni um átthaga sína, þegar meðan
hér er dvalið, og þrátt fyrir stundar viðskilnað við starfs-
tæki sitt haldið uppi tengslum og sambandi við það? Og