Morgunn


Morgunn - 01.06.1956, Side 13

Morgunn - 01.06.1956, Side 13
MORGUNN 7 komst eins og geisli í grafarhúm kalt“, segir Stefán G. um vantrúna, — og þó að þetta sé ef til vill sjaldgæft, er ekki astæða til að efa orð skáldsins um reynslu sína. Það getur verið mikill andlegur léttir, að losna við þröngar og óskyn- samlegar kenningar, kenningar, sem gera lífið gleðisnauð- ara, tilveruna óskiljanlegri og ægilegri en annars myndi vera. Það er bót að losna við hjátrú og ótta við eilífa út- skúfun. Það er hugfróun að vera laus við hugmyndina um reiðan guð, sem þarf blóðfórna til að sefast og geta fyrir- gefið. Það eru eflaust margir, sem eru sárglaðir yfir að Vera lausir við kenningar kristinnar kirkju um þrenn- ingarlærdóminn, yfirnáttúrlegan getnað Jesú, syndafall- lð og friðþæginguna. Reyndar má leggja þessar kenning- kr þannig út, að þær verði að einhverju leyti sannar í óeiginlegri merkingu, og þær virðast lífsnauðsyn fyrir suma. Þess vegna er ef til vill heppilegt að láta þær ganga sér til húðar óáreittar, unz þróunin eyðir þeim smátt og smátt, og annað betra kemur í staðinn. Boðskapurinn um föðurkærleika guðs hlýtur að vera aðalatriði kristindóms- ins. Það er að vísu erfitt að trúa á hann út frá reynslu og gangi þessa heims, en því dásamlegri er vissa Jesú um þann ltærleika, um það, að tilveran sé í innsta eðli sínu góð °g kærleiksrík. Markús Árelíus Rómverjakeisari (161—180 e. K.), hinn Ugætasti maður, er í „Hugleiðingum“ sínum á báðum átt- um um það, hvort sé eðli tilverunnar, „guðirnir eða atóm- ln“, hvort heiminum ráði forsjón, gædd skynsemi og kær- leika, eða blind hending. En hann lifði í þeirri trú, að allt samverkaði til góðs, og þó hafði hann enga vissu né fasta trÚ á lífi eftir þetta. Dæmi hans sýnir, hve langt og hátt Uiá komast á möguleikanum einum saman, án stuðnings trá æðri opinberun. Að vísu er lífsskoðun hans göfug og kreystileg, hann sá fánýti allra veraldlegra hluta, en lifði þess að gera skyldu sína. En hugblær hans er dapur- legur, þar vantar hina björtu von. Þar vantar hina öruggu fullvissu, sem Jesús hafði til að bera, — hið einfalda,
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.