Morgunn - 01.06.1959, Blaðsíða 29

MORGUNN
23
vegna þess, að þeir þeklctu elíki þessi lögmál, Öll krafta-
verk eða furðuverk lúta sínum ákveðnu lögmálum, en
eins og öll önnur náttúrulögmál eru þau vitanlega
furðuleg.
Ég ætla nú að snúa mér að þessu máli, byrja á hinum
einfaldari dæmum og taka síðan hin flóknari, byrja á
þeiin fyrirbrigðum, sem kann að mega skýra út frá til-
gátunni um undirvitundarstarfsemi, og taka síðan hin,
sem engan veginn er unnt að skýra öðruvísi en sem
verkanir framliðinna manna.
Fyrsta dæmið er um Owen Parfitt, frá Shepton Mallet
í Sommersethéraði, en um það fyrirbrigði verður ekki
fullyrt, hvort það hafi verið undan sálrænum rótum runn-
ið eða ekki. En hvað um það, þetta fyrirbrigði er eitt
hinna mest æsandi og leyndardómsfyllstu mála, sem kom-
ið hafa fyrir almenningssjónir í Bretlandi.
Owen Parfitt var sjómaður, sem var uppi á sjóræn-
ingjatímunum á 18. öldinni, en um 1760 settist hann
fyrir um kyrt, settist að í þægilegu en litlu húsi í út-
jaðri smábæjar eins í Sommerset og lifði á eignum sín-
um, sem almenningur hélt að ekki væru vel fengnar.
Systir hans var bústýra hjá honum, en var sjálf orðin
svo lasburða, að hún gat ekki af eigin ramleik stundað
hinn gigtveika, gamla bróður og fékk því nágrannakonu
sína, Súsönnu Snook, til þess að koma daglega og hjálpa
sér. Menn veittu því athygli, að á vissum tímum fór
Parfitt gamli til Bristol og kom þaðan með peninga, sem
enginn vissi, hvernig hann komst yfir eða hvaðan hann
fékk. Hann virðist hafa haft mikla leynd yfir sjálfum
sér, verið illgjarn, gamall maður, sem hafði gaman af
að ympra á dularfullum sögum um skuggaleg verk, sem
liann hefði verið við riðinn, og áttu sum þeirra að hafa
gerzt á vesturströnd Afríku í sambandi við þrælasölu.
Smám saman fór ellin að þyngja honum fótinn meir og
nieir. Hann hætti að geta komizt lengra en út í garðinn
sinn. Súsanna Snook setti hann daglega í stóran stól