Morgunn - 01.06.1959, Page 41

MORGUNN
35
um fyrir að hafa ekki gert það, sem hann hefði verið
beðinn um. En nú spurði Macpherson: „Hver var það,
sem myrti þig?“ En vofan svaraði samstundis: „Duncan
Terig og Alex. MacDonald", og þá hvarf hún. Nú fór
Macpherson til Farquarson, eins og svipur Davies hafði
beðið hann um, sagði söguna og bað hann að koma og
hjálpa sér að grafa líkið. Farquarson hét því, og þeir
grófu líkið í kyrrþei. Engum sögðu þeir frá þessu öðr-
um en vini sínum, John Grewar, tveim dögum eftir
greftrunina.
Ýmislegt kann að sýnast grunsamlegt í þessari sögu,
eins og t. d. það, að þessir atburðir verða fjórum árum
áður en mennimir fundust, sem ákærðir voru um morðið.
Hversvegna þögðu félagarnir um allt þetta svo lengi,
og segja ekki frá því fyrr en mennirnir eru teknir. Það
er blátt áfram vegna þess, að herinn, sem Davies var
í, er óvinaher í landi þeirra. Þeir vilja engin samskipti
hafa við þessa ensku kúgara og vilja alls ekki gefa sig
að þeim með þetta mál að fyrra bragði. Þá fyrst, þegar
gripir hins týnda manns finnast hjá þessum tveim mönn-
um, böndin berast sterklega að þeim um morðið, og farið
er að kalla eftir mönnum, sem geti gefið upplýsingar, —
þá fyrst gefa þessir menn sig fram og segja fyrir réttin-
um þessa furðulegu sögu. Engin óvild hafði verið milli
Macpherson og mannanna, sem þennan ógæfuverknað
drýgðu, og ekkert kom í ljós, sem gerði það líklegt, að
hann væri að skrökva þessu upp.
Frá sálrænu sjónarmiði eru einnig í þessari sögu
atriði, sem þurfa athugunar. Eftir venjulegri reynslu
hefði mátt búast við því, að Davies kæmi aftur til þess
fyrst og fremst að benda á morðingjana og gera þá upp-
vísa að sök, en það sýnist hafa verið hreint aukaatriði
í þessu máli. Aðalatriðið sýnist hafa verið fyrir honum,
að fá lík sitt grafið, en langalgengast er, aðframliðnir
TOenn hirði ekkert um slíkt. 1 andasambandi, sem mér er
nýlega kunnugt um, kailaði framliðinn maður líkama sinn