Morgunn - 01.06.1959, Síða 43

MORGUNN
37
sérlega ríkar sálrænar gáfur. Þó þarf hann ekki að hafa
verið miðillinn, einhver annar hinna sofandi manna í
hlöðunni kann að hafa lagt fram skilyrðin. Þessi skilyrði
fyrir birtingum framliðinna eru mjög sjaldgæf. Andi
framliðins manns getur ekki komizt til vor einmitt þegar
hann óskar þess, heldur aðeins þegar skilyrðin eru fyrir
hendi. Sérhver ný viðbót við það, sem vér þekkjum,
stjórnast af ósveigjanlegu lögmáli, og aðeins með því að
læra að þekkja þessi lögmál getum vér öðlast einhvern
óljósan sldlning á eðli framhaldslífsins og sambandi þess
við hið jarðneska.
í þeirri sögunni, sem ég kem nú að, sýnast verkanir
framliðinna vera eins vel sannaðar og unnt er að sanna
nokkum hlut. Sagan er raunar gömul, en allar skýrslur
eru enn fyrir hendi.
Árið 1632 bjó í Great Lumley-þorpi, nokkurum mílum
fyrir norðan Durham, sjálfseignarbóndi, að nafni John
Walker. Frænka hans, að nafni Ann Walker, var bústýra
hjá honum. Hún varð barnshafandi, og til þess að forð-
ast hneyksli sendi hann hana til borgarinnar Chester-le-
Street til konu einnar, frú Carr. Ann Walker sagði henni
hvernig ástætt væri fyrir sér, og að frændi sinn hefði
heitið sér að sjá vel fyrir henni og barninu. Kvöld eitt
barði að dyrum skuggalegur maður, Mark Sharp. Kvaðst
hann vera með orðsendingu til stúlkunnar, og fór hún
út með honum í myrkrið, en kom aldrei til baka. Frú
Carr tilkynnti Walker óðara, hvernig komið væri, en
hann kvað það sín ráð, að betra væri fyrir Ann undir
þessum aðstæðum að vera meðal ókunnugra, eins og hún
væri nú. Gömlu frúna grunaði samt, að ekki væri hér
allt með felldu, en fékk ekki aðgert, og stundir liðu
fram.
Þá bar svo til hálfum mánuði síðar, að malari nokkur,
James Graham, var að mala korn í myllu sinni í nokk-
urra mílna fjarlægð frá heimili frá Carr. Um miðnætti
stóð hann niðri á myllugólfinu, og stóð þá óvænt fyrir