19. júní - 19.06.1952, Qupperneq 37

— í fyrsta skipti? Það er nú orðið aeði langt síð-
an. Þá var ég kornung telpa, aðeins 9 ára að aldri.
í Goodtemplarahúsinu í Reykjavík liéldu Vestur-
Islendinoar skemmtisamkomu. Móðir mín var
o
heðin um að láta mig leika nokkur lög fólkinu til
skemmtunar. Það þótti góð og nýstárleg skemmt-
un, að sjá litla telpu-hnyðru koma inn á leiksvið-
ið, sýna sig og spreyta sig á ldjóðfærinu. Þetta
tókst stórslysalaust. Ég lék nokkur létt lög, sem
virtust falla fólki vel í geð. Fyrstu sjálfstæðu
hljómleikana hér heima, hélt ég árið 1936.
— Og verkefnið? — Mig minnir, að það hafi
ekki verið valið af verri endanum. Mér eru minn-
isstæðir þessir tónleikar yðar, frú Margrét. Wald-
steinssónata Beehovens, og Myndir á sýningu eft-
ir Mussorgskij, gera miklar kröfur til þess, sem
leikur. Ég man, að þér túlkuðuð þessi verk með
listrænni prýði, myndugleik og næmum skiln-
ingi. Það var auðheyrt á jresstun fyrstu tónleikum
yðar; að þér höfðuð stundað námið af kappi og
skilningi — og verið heppnar með kennara. —
Éleiri konsertar hér? — Erlendis?
— í Reykjavík hef ég haldið fjóra sjálfstæða
hljómleika. Einnig hef ég leikið á ísafirði, Siglu-
firði og svo hér á Akureyri. Meðan ég stundaði
nám í Lundúnum, spilaði ég tvisvar fyrir nem-
endur í Cambridge. Einnig spilaði ég nokkrum
sinnum fyrir ýmsa aðra skóla. Við það fékk ég
töluverða þjálfun í að koma fram. Eiginlega var
það einn liðurinn í kennslunni, að gefa okkur
Éost á að konta fram opinberlega. Ég sóttist frek-
ar eftir því en hitt, því að ég fann, að það var mér
vinningur. Með tímanum varð ég öruggari í ná-
vtst hlustenda. Einstaka sinnum var ég heppin
á hljómleikapallinum. Síðla vetrar árið 1939 hélt
Éondon Musical Festivel Beetiioven-keppni. Ég
spilaði sónötu í d-moll, op. 31, no. 2. Þátttakend-
Ur voru 150. Heppnin var með mér, því að ég
vann fyrstu verðlaun, og áskotnaðist ljómandi
fallegur silfurbikar. Einnig kom það fyrir, að
Éamingjan var mér hliðholl í sambandi við styrk-
veitingar. Mér var veittur styrkur, er ég stundaði
Oam á Royal College of Music. Einnig þegar ég
Var við nám á Konungalega músikk-Academíinu
1 Lundúnum. Þetta voru ekki háar upphæðir, en
Éomu sér Jró ákaflega vel, því oft var mjög erfitt
lueð peninga og yfirfærslu, en námið afar dýrt.
Sannarlega varð að halda spart á. Fyrir kom, að
ekki var til eyrir fyrir sporvagns-fari. En alltaf
rættist einhvern veginn úr erfiðleikunum.
J9. JÚNÍ
— Og svo kom að því, að Akureyri freistaði
yðar? Þér haíið verið kennari og skólastjóri Tón-
listarskólans þar?
Um áramótin 1945—’46 fór ég til Akureyrar.
Ég stundaði kennslustörf, og var skólastjóri Tón-
listarskólans í 3—4 ár. Ég hef alltaf haft mjög mik-
inn áhuga á kennslustörfum. En nú er svo komið
fyrir mér, að ýms önnur störf vérða að sitja í fyr-
irrúmi. Ég á heimili og ung börn, sem ég verð að
helga alla krafta mína — að minnsta kosti í bili.
En sannarlega er tónlistaráhugi minn alltaf sam-
ur. Ég hef ekki algjörlega lagt tónlistarkennslu á
liilluna, — en þó að mestu leyti.
— Vonandi, að þjóð okkar megi í framfíðinni
njóta hælileika yðar og Jrekkingar — þótt hlé
verði um nokkurt skeið. Okkur er nauðsynlegt,
að afburða listamenn og konur miðli okkur af
kunnáttu sinni og listsköpun. Þeim ber að færa
okkur nær töfraheimi klassísku meistaranna,
flytja okkur boðskap fegurðar og tignar hinna
dásamlegu tónverka Jjeirra.
Ég kveð frú Margréti Eiríksdóttur. Mikið starf
bíður hennar á vettvangi heimilisins. Hún er
liúsfreyja á stærsta menntasetri Norðurlands.
Traust og sterk stendur hún við hlið bónda síns,
Þórarins Björnssonar skólameistara.
Bjarnveig Bjarnadóttir.
Vigdís Kristjdnsdóttir málari
Frú Vigdís Kristjánsdóttir málari og gobelin-
vefari hafði um páskaleytið í vor sýningu á verk-
um sínum í Reykjavík. Er Jrað í fyrsta sinn, sem
gobelinvefnaður, unninn af íslenzkri konu, er
sýndur hér á landi.
' Gobelinvefnaður er nijög seinuninn, og Jjví er
Jrað venja að málarar búa til fyrirmyndirnar, sem
svo aðrir vefa eftir, en frú Vigdís málar sjálf fyrir-
myndir sínar. Hefur lienni tekizt að móta Jrær
svo Jrjóðlegum æfintýrablæ, að engum dylst að
þar hefur íslendingur verið að verki. Ritstjórn
19. júní fannst Jrví vel til fallið að leita fregna hjá
frú Vigdísi um námsferil hennar og fyrirætlanir.
— Hvað heldurðu að þú hafir verið gömul,
þegar Jrér skildist að Jrú yrðir að læra að mála?
— Því er ekki auðvelt að svara. Ég man ekki
fyrr eftir sjálfri mér en hrifni minni og sælli gleði
yfir hreinleika, tign og anðgi íslenzkrar náttúru,
23