19. júní - 19.06.1952, Qupperneq 44

ÓUÐRÚN NIELSEN:
Sundæfingar fyrir húsmæður
Eins og menn muna, fór fram sund-
keppni milli Norðurlandanna fimm
síðastliðið sumar, er lauk með sigri ís-
lendinga á mjög glæsilegan hátt. Keppt
var í 200 m bringusundi, þar sem alþjóð
skyldi taka þátt í.
Það mun óhætt að segja að flestir ef
ekki allir, sem tök höfðu á, jafnt ungir
sem gamlir, æðri sem lægri, gjörðu sem
þeir gátu. Fátt var meira um rætt en
200 m. sundið þann tíma, er keppnin
stóð yf'ir og á eftir meðan beðið var úrslitanna.
Svo kom fréttin, við höfðum sigrað. Allir fögn-
uðu þeim sigri af alhug. Sundnáinskeið höfðu
verið haldin víðs vegar um landið á öllum sund-
stöðum, þar sem þátttakendur voru, bæði byrj-
endur og aðrir, er aðeins þurftu æfingar við. í
Sundlaugum Reykjavíkur voru haldin námskeið
bæði fyrir börn og konur, og voru námskeið þessi
mjög vel sótt. Kvennanámskeiðin voru bæði
kvölds og morgna.
í morguntímunum var sú nýlunda tekin upp,
að sundlaugarnar voru lokaðar öðrum en konum.
Konurnar sýndu, að þær mátu það, sem fyrir þær
hafði verið gert og fjölmenntu. Margan sólskins-
morguninn mættu þar oft hátt á þriðja hundrað
konur. Kennslan, sem þær nutu, var þeim alveg
að kostnaðarlausu, greiða þurfti aðeins aðgangs-
eyri, sem þá var 1 kr. í hvert sinn. Kvennanám-
skeið þessi voru haldin á vegum Samnorrænu
sundnefndarinnar, en bæjarstjórn annaðist
kennslulaun.
Við skulum bregða okkur inn að Sundlaugum
einn morgun vorið 1951. Kl. er 8i/íþ Veðrið er
yndislegt. Sólin skín og loftið titrar af fuglasöng.
Við sjáum konur á öllum aldri streyma að sund-
laugunum með handklæði og sundföt. Þær eru
glaðlegar á svipinn og hlakka til hinnar hollu
hreyfingar, sem bíður þeirra. Þar eru mæður með
börn sín. Þær hafa ekki komizt að heiman án
þeirra. Aðstæður þarna eru þó ekki góðar til þess
að hafa börnin með. Ekki er óhætt að skilja þau
eftir á bökkunum umsjárlaus, og ef þau
fá að fara ofan í laugina, verða mæðum-
ar að sinna þeim og sitja því sjálfar á
hakanum, auk þess eru þrengslin í laug-
inni mjög mikil.
Við komum inn fyrir og snúum okk-
ur fyrst að grunnu lauginni. Konurnar
eru jjiegar komnar ofan í, teknar til
starfa, og þar er starfað af lífi og sál. Ef
eitthvað mistekst, er reynt aftur og aft-
ur. Vart mun gefa að líta duglegri né
áhugasamari nemendur en þær. Takmarkið er
framundan, 200 m. sundið, og Joað á að takast.
Ef allir kennarar Jiefðu slíka nemendur sem þess-
ar konur eru, væru þeir allra manna öfundsverð-
astir.
í djúpu lauginni eru þær konur, sem alsyndar
eru, sumar við æfingar, aðrar eru að ljúka 200 m.
sundinu. Á bökkunum sitja þær fjölmargar og
njóta sólarinnar eftir góðan sundsprett. Það er
auðséð að þær njóta líðandi stundar. Alls staðar
eru brosandi andlit og það heyrast glaðvær
hlátrasköll.
Þannig Jíður þessi morgunstund, þar sem gleði
og sameining ráða ríkjum. Að henni lokinni er
haldið heim, hver til sinna skyldustarfa.
Þessir sundtímar leiddu það í ljós, hve nauð-
synlegt er að gefa konunum tækifæri til hollrar
hreyfingar sem og öðrum, þó sérstaklega hús-
mæðrunum. Það er ekki eingöngu hve heilbrigt
Jjað er fyrir þær sjálfar, lieldur fyrir þjóðina í
lieild, Joví það er ljóst, að sú móðir er af eigin
reynd fær að kynnast heilbrigðri og hollri hreyf-
ingu mun fremur örfa börn sín til slíkrar þátt-
töku heldur en sú móðir, er aldrei hefur kynnzt
því sjálf.
Það væri æskilegt og mjög nauðsynlegt, ef liægt
væri að efna til slíkra námskeiða sem þessara á-
kveðinn tíma ár hvert. Gjaldið þyrfti að vera
mjög vægt, svo að öllum væri kleift að sækja þau.
Tíminn þyrfti að vera Jientugur fyrir húsmæð-
urnar, sem hafa sínum skyldustörfum að gegna
19. JÚNÍ
GnÖrún Nielsen
30