19. júní - 19.06.1955, Side 27

Jakobína Sigurðardóttir:
DIMMUBORGIR
Sæl og heit af sumargöngu
sólin býst til nœturhvíldar
dokar við og dýrum gróðri
dals og heiða sendir kossa.
Allir litir Ijóss ogskugga
leika sér i dansi um vatnið
rautt og bldtt og gnent og gullið
grdu ogsvörtu faðminn bjóða.
Fram á austurloftið líður
löngum skrefum bleikur máni
stórum augum undrast þessa
unaðsbirtu júlíkveldsins.
En að baki byggða ogstranda
biður stœrsta œvintýrið
Dimmuborgir. Dimmuborgir
draga tilsín augu mín.
Milt i sœlli kvöldsins kyrrð
lit ég átök lifs og dauða,
langa skugga vetrarnátta,
heitar óskir hvitra brjósta,
hungurgöngur manna og dýra,
bjartan draum ivögguvoðum
verjast nöktum kjúkum feigðar.
Berurjóður blómum þakið
brosir við og laðar augun,
en i hnakkann grdðugt gusta
grimmar sjónir bleikrar vofu,
lifsins dýrð og dauðagrímur
Dimmuborgir fyrst og hinzt.
19. JÚNÍ
Hér er enginn áttavilltur,
enginn stígur hinum fremri
Allar leiðir laða og hrinda,
Ijós og dul i hverju spori
Og með heitri eftirvænting
dfram brýzt sú töfrum numinn
Við hvert leiti opnast augum
undur nýrra kynjaheima,
likt og glettnir guðir hafi
gengið hér að œskuleikjum,
dtt það markmið 'eitt aðskapa
allt, sem mennskan huga grunar
milli svefns og sólan<öku,
seiði vors og nornagaldri
slöngvað saman og þau undur
öll. i steinsins drdpu sungið
Dagsins birta — draumsins leyndir
Dimmuborgir fyrst og hinzt.
Eleil og sccl á sumarnóttu,
systir kœr i Dimmuborgum,
fjötruð sandsins feigð að hdlfu
faðminn teygir þií mót himni.
Ilmsins Ijóð Qg litatöfra
leggur þú i foldarkvœðið,
beinum stofni stolt og tigin
storkar foksins auðnarmœtti
Fagurlaufguð lifsins dóttir
limi grœnu hlœr við dauða.
Veit i frjóvi vaxtarmáttinn
vonum trúan,sigri borinn
„Kirkjan" i Dhnmuborgum
Stofninn þinn égþögul kyssi
þjóðar minnar dttaviti.
Dóttir lifsvið dáuðann teflir
Dimmuborgir fyrst og hinzt.
Dimmuborgir. — Di mmuborgir.
Dul og kynngi nafnið felur
Veit ég þar d vetrarkvöldum
vofuleiki d stirndum sköflum.
En i nótt að seiði sitja
sigurreifar lifsins vættir
meðan dans d bjarkablöðum
blóðbergstó og lyngi stiga
dlfar Ijóss og léttir skuggar
lcika sér við hvamm og dranga
Imist í skútum gjóta glyrnum
gamlir draugar vetrarhúmsins
gretta sigvið galdri hvitum
gamna sér við snjó i sprungu.
Og i sumaróðinn blandast
angurtónar, fró og grdtur
dauðageigur, draumur lifsins
Dimmuborgir fyrst og hinzt.
13