Sólskin - 01.07.1944, Blaðsíða 10

Rauðá, og þá voru það ekkert nema ónot, sem
þeim fóru á milli.
Ósamlyndið byrjaði í fullri alvöru, þegar
Sóley og Líney voru fimm ára. Þá sagði Guð-
finna einu sinni við Kolfinnu um leið og hún
sökkti upp í fötunni:
,,Hún Sóley mín kann margar vísur“.
,,Ætli hún verði ekki fengin til að kveða
rímur fyrir kónginn“, svaraði Kolfinna.
,,Þú mættir þakka fyrir, ef hún Líney gæti
lært vísu“, sagði Guðfinna.
„Líney er farin að bera á borð“, sagði Kol-
finna.
„Hún verður sjálfsagt eldabuska hjá drottn-
ingunni“, svaraði Guðfinna.
Álfkonurnar voru báðar orðnar svo reiðar,
að þær þrifu vatnsföturnar og þrömmuðu
heimleiðis með miklum pilsaþyt.
Eftir tíu ár hittust þær enn við ána. Þá
sagði Kolfinna: „Hún Líney mín er að sauma
sér kjól“.
„Gæti hún ekki saumað peysuföt handa
biskupsfrúnni“, svaraði Guðfinna.
„Þú mættir þakka fyrir, ef hún Sóley þín
nennti að gera handarvik“, sagði Kolfinna.
8