Sólskin - 01.07.1953, Blaðsíða 6

Ævintýrið um hnykiana
V ' V
Það var einu sinni um hánótt. Kolniðamyrkur
var á, og allir sváfu í stóra húsinu, mamma
og pabbi sváfu, litla systir og litli bróðir sváfu,
svarta kisa svaf í hlýjunni undir ofninum, litli
guli kanarífuglinn kúrði í búrinu sínu, og öll
blómin í gluggakistunni sváfu. Allt var svo
undur hljótt og kyrrt. Það hefði mátt heyra
saumnál detta. Skyndilega heyrðist eitthvert
þrusk í stóru stofunni. Einhver hreyfði sig. Og
veiztu, hver það var?
Það var enginn annar en stóri guli hnykillinn
í saumakörfunni hennar mömmu. Stóri guli
hnykillinn hafði ekki sofið vel, og nú gat hann
alls ekki sofið meira. Stóri hnykillinn œtlaði að
vekja hina hnyklana og fá þá til að koma að
leika sér. Fyrst hvíslaði stóri guli hnykillinn að
litla rauða hnyklinum, sem lá við hliðina á
honum í körfunni:
4v