Sólskin - 01.07.1953, Blaðsíða 38

En Bangsímon sagði: „Eigum við ekki að
fara aftur upp eftir til Asnans, sem situr með
halann sinn í lœknum“, og það gerðu þau.
Asninn sat í sömu stellingum, þegar þau
komu aftur.
„Viljið þið ekki biðja Kengúrubarnið að
flýta sér“# sagði hann. #/Mér er orðið kalt á
halanum. Það er leiðinlegt að kvarta, en það
er nú einu sinni svo. Mér er orðið mjög kalt
á halanum11.
##Ég er hér“# skríkti Kengúrubarnið.
##Nú# ertu þarna?“
##Sóstu# hvernig ég synti?“
Asninn dró halann upp úr lœknum og reyndi
að sveifla honum, en gat það ekki.
##Jó# datt mér ekki í hug“# sagði hann. ##Búinn
að missa alla tilfinningu úr honum . . . hann
er frosinn . . . beinfrosinn".
Bangsímon, Kaninka, Uglan og allir œttingjar
og vinir Kaninku þyrptust að til að sjó þessi
undur. Jakob hugsaði sig um dólitla stund og
sagði svo:
„Rannsóknarleiðangrinum er lokið. Við höf-
um fundið Norðurpólinn. Á Norðurpólnum
36