Sólskin - 01.07.1953, Blaðsíða 33

og var þar um kyrrt í tvo daga, þangað til
hœttan var yfirstaðin. Þá hljóp hann heim,
eins og fœtur toguðu, og lifði í ró og spekt
hjá frœnku sinni til œviloka. Hann hét
Alexander Bjalla.
Nú voru þau komin að lœk, sem hlykkjaðist
á milli steinóttra bakka, og þar var hœttu-
svœðið.
Þau stikluðu mjög gœtilega meðfram lœkn-
um og þegar þau höfðu farið svolítið lengra,
voru þau komin, þangað sem lœkurinn varð
breiðari og lœkjarbakkarnir voru grasi grónir.
Þegar Jakob sá það, kallaði hann: „Stanz/1
og þau settust öll niður til að hvíla sig.
„Ég held", sagði Jakob, „að við œttum að
borða nestisbirgðirnar núna, svo að við þurf-
um ekki að bera þœr iengra“.
„Borða hvað“, spurði Bangsímon.
„Matinn", sagði Grislingurinn og fór strax
að borða.
„Það er góð hugmynd", sagði Bangsímon
og fór líka að borða.
„Eru alíir búnir að fá mat“, spurði Jakob
með fullan munninn.
„Allir nema ég“, sagði Asninn. „Allir nema
31