Sólskin - 01.07.1953, Page 21

smeygði sér vinalega niður í vasa mína. En
heimsóknirnar urðu œ fótíðari, og að lokum
kom hann aðeins stöku sinnum og ót þó úr
skól, sem ég setti út handa honum.
Ég saknaði mjög Skúfs litla og þróði oft, að
hann vœri kominn til þess að leika við hann og
léta vel að honum. En samt gleðst ég yfir því,
að hann skyldi snúa aftur til skógarins og
frelsisins þar, því að í raun og veru ó fjörugur
og fimur íkorni hvergi annars staðar heima.
V. S. endursagði úr sœnsku.
19