Sólskin - 01.07.1953, Síða 46

í vana okkar að vera með stelpum!“ Ragnar
leit órólegur í kringum sig. Til allrar hamingju
var enginn að koma.
„Hefur þú nokkurn tíma komið heim til
Álfs?“ spurði Eria og leit hvasst ó Ragnar um
leið.
„Jó og nei. Hvað þó?“
„Ef þið hefðuð einhvern tíma gert það, þó
hefðuð þið kannske verið svolítið betri við
hann. Þið hugsið ekkert nema um sjólfa ykkur;
aldrei um aðra“, sagði Erla og leit snúðugt
til Ragnars. Ef ykkur líður vel; þó eruð þið
ónœgðir. Þið hugsið ekki hœtishót um það,
þótt Álfur eigi erfiðara en þið. Þú ert fullur
af sjálfselsku“. Erla sagði seinasta orðið með
fyrirlitningu.
Ragnari leizt ekki ó blikuna. Hann vissi ekki,
hvað Erla meinti. En það var samt vissara að
taka hana ekki alvarlega strax, ef . . .
;;Þú hefur ekki hugmynd um það“; hélt
Erla ófram“; að Álfur þarf alltaf að vera heima
á daginn, eftir að hann kemur úr skólanum,
til þess að elda matinn og vinna verkin. Álfur
hefur ekki mömmu til þess að stjana í kringum
44