Sameiningin - 01.11.1906, Blaðsíða 2

xmdanförnu höfðu svo lengi mœnt til—um margar rnargar aldir.
Þvi samkvæmt spádómunum og hinum guðlegu loforðum í
gamla testamentis ritningunum átti Messías aS framkvæma ná-
kvæmlega samskonar kraftaverk á börnum mótlætis’ins eins og
þau, er nxarg-endrtekin birtust af völdum Jesú, hvar sem hann
dvaldi eða var á ferö, eftir að hann fyrir fullt og allt hafði geng-
ið að vei'ki hinnar einstaklegu embættisköllunar sinnar. Máttr
hans og vilji til Jtess áð líkna mönnum í sérhverri líkamlegri
neyð átti að vera öllum óyggjandi fullnaðarsönnun fyrir þvi, að
hann væri í alveg einstaklegum skilningi af guði sendr til þess
að frelsa mannssálirnar frá syndinni. Með líknarstarfseminni
hans kom guðlegr vitnisburðr til allra, sem hennar urðu að-
-njótandi eöa sáu hana eða fréttu af henni, um þáð, að þar væn
sá, er sendr væri hingað á jarðríki til þess að losa alla við mesta
og hræðilegasta mannlífsbölið, sem til er,—ánauð og eymd synd-
arinnar.
í alla staði var það og eðlilegt, áð frelsarinn kœmi þannig
líknandi fram andspænis sérhverju ytra böli mannlegs lífs, þar
sem það er vitanlegt, að allar hörmungar og þrautir hér í mann-
héimurn eru runnar inn í mannkynssöguna með syndinni, eru
beinlínis eða óbeinlínis afleiðingar hennar. Um fram allt er
Jesús að sjálfsögðu æfinlega um það að hugsa, að frelsa menn
frá syndinni, og því verðr þáð aðal-hlutverk hinnar guðlegu
köllunar hans aö prédika almenníngi orð eilífs lífs, og með hinu
heilaga fórnarlífi sínu og í fylling tímans með friðþiægingar-
píslum sínum og dauða fullkomnar hann það verk. Enda er
einmitt þar þungamiðjan í gjörvöllum fagnaðarboðskapnum
hans. En hins vegar heldr hann líknarstarfsemi s'inni fyrir
mótlætisbörnin áfram jafnt og stöðugt út í opinn dauðann.
Geta þá allir séð, hvílíkt stór-atrið’i samskonar starfsemi
átti áð tilætlan guðs að verða í verki kristinnar kirkju og hvei-j-
um einasta söfnuði þeirrar sáluhjálplegu stofnunar víðsvegar
um heim á öllum timum. Ekki gat það heldr dulizt neinum,
sem heyrði kenninguna hans, boðskap hans um guðs rík'i, það
ei' hann var kominn til að grundvalla hér í heimi, að hann kvaddi
rlla til að inna kærleiksverk af hendi, vera miskunnsamir eins og
faðirinn á himnum er miskunnsamr, koma hvervetna fram and-
spænis annarlegum bágindum með líknanda huga. Hann brýn-
ir sterklega fyr'ir tilheyrendum sínum þá almennu skyldu, sem
lærisveinum hans á að vera ljúft að rœkja, hvenær og hvar sem
þeir hafa til þess tœkifœri, ekki áð eins við landa sina eða svo
kallaöa vandamenn, heldr við alla undantekningarlaust.
Þar næst er þess að m'innast, að eftir að Jesús hafði haldið