Sameiningin - 01.11.1906, Blaðsíða 18

2/4
andlegum efnum og veraldlegum. Um andlega áhugann bera
lcirkjurnar vott, sem reistar hafa verið, þrátt fyrir prestleysi, og
stööugt notaðar fyrir lestrarguðsþjónustur og sunnudagsskóla-
hald. Sannfœrör þykist eg um, að hver sá, er þessa söfnuði tœki
aö sér, yrði að mörgu leyt’i borinn á höndum sér, því fólkið virð-
ist sérlega gott og vel innrœtt.
En þarna var'ð eg að skilja við samferðamenn mína. Þeir
dvöldu þarna nokkra daga og var hvervetna vel tekið. Síðan
fóru ];eir til safnaðanna í Qu’AppelLe-dalnum i sömu erindum og
mœttu ágætum viðtökum.
En fornkunningi minn, Gísli Egilsson, póstafgreiðslumaðr
að Lögbergi, ók með mér á mánudagsmorgun, 27. Ág., norðr til
Roblin, sem er járnbrautarstöð lítil á Canadian Northern braut-
ii’ni. Þá leið liafði eg aldrei áðr farið. Er landslag h'ið feersta
kring um Saskatchewan ána, einkum þó að norðanveröu, cnda
eru þar upp að rísa blómlegar byggðir.
Sama kvöld lagði eg á stað með brautinni vestr og kom til
Wadena kl. 2 um nóttina. Sú brautarstöð liggr næst ísl. hyggð-
unum miklu, sem oftast eru kenndar við Foam Lake. Bœjar-
stœði er þar ekki fagrt, en samt er þar bœr upp að rísa, er sjálf-
sa.gt verðr all-myndarlegr með tíma. ísl. verzlan er komin þar
upp í all-stórum stýl. Þrír ungir menn og efnilegir hafa re'ist
þar sölubúð, er heita má stórhýsi. Það eru þeir Friðrik Vatns-
dal, Eggertssonar, Magnússonar, Þórðr bróðir hans og Ingvar
Ólafsson.
Friðrik, sem var mér að góðu kunnr frá Dakota, sýndi mér
þann gréiða, að aka með mér út í nýlenduna. En þar eru vega-
lengdir svo miklar, að hver slik ferð verðr töluvert fyrirtteki,
einkum þegar marga á áð finna.
Að kvöldi komum við til Tómasar Paulson, er fléttað hefir
nafn sitt svo inn í sögu þessarar byggðar, að landnám'ið þar
mætti vel við hann kenna. Þegar fólk hefir þangað komið nú
tii margra ára, til að nerna land, hefir hann leitað uppi þann
blett, er hverjum hlutaðeigenda þótti hentastr, og komi'ð hon-
um þar fyr’ir. Fyrirhöfn afar rnikla hefir þetta kostað og sjálfs-
afneitan af hans hendi. Honum og ágætri konu hans eiga þeir
mikið að þakka, er þangað hafa leitað. Hve vel íslendingum