Sameiningin - 01.01.1907, Blaðsíða 12

332
■segja um fkí'Saferöir, aö l>að sé skemmtan, sem er „höfS um
hönd“. Þá er og rangt: „óferjandi öllum bjargráSum“ fbls.
■86). Nokkrum sinnum er sagt „hvera annan“ í staS-
inn fyrir „hver annan“. Skakkt nefnifall er „elfin“
fbl-s. 25); „til HliSskjálf“ á aS vera „til HliSskjálf-
ar“. Þolfall af „mær“ er ekki eins og mefnifalliS (bls. 136J,
heldr „mey“. „Hendina" (129J í staSinn fyrir „höndina“ er
ef til vill prentvilla. „JötnabrúSur“ (144J er röng fa’lmynd í
staSinn fyrir „jötnabrúSi“ (,þolfallJ. „Hugar“ (igi) á aS vera
„hugir“ ; má vera aS þaS sé einnig prentvilla. Á bls. 27 stendr:
„austr í Smálönd, senr nú er Smaalandene kallaS og fer jþa'S
orSalag el<ki vel. OrS SkarphéSins eru afbökuS, þar sem þau
eru svo tilfœr'S (á b'.s. 5J : „erum vér hvárttveggja hávaSa-
anenm.“ Skakkt er og (165) : ■ „Eigi vill ek þat“,— í staöinn
fyrir „vill“ á þar aS standa „vil“. AS Ijósta kinnhesti í staSinn
fyrir kinnhest (þágufall í staS þolfalls) kemr tvisvar fyrir (48
°S 68J,; „réSu-----honum aS vera varan um sig“ (51J, — þar
ætti aS vera „var um sig“. Á orSunum Hður (86), kirking
(86), vesœla (46J, nemdust (26) er skökk stafsetning; „há-
reisti“ í staSinn 'fy'rir „háreysti“ gæti veriS prentvilla, en orSiö
kenir þó hvaö eftir annaö fyrir þannig stafsett (166, 167, 16SJ.
Þar sem á bls. 162 er komiS meö þessa staShœfing: „Allar
hókmenntir þjóSanna eru ekkert annaö en tilraun mannsand-
ans til aö finna hugsunum og tilfinninguim sem hœfilegastan
búning“,-— þá er þetta ein af öfgakenningum realistanna, sem
mú má teljast úrelt.
A'S nefna djöfulinn „kölska“ eins og gjört er á bls. 118 er
vótœkt í því sambandi; „fjandanis ósómi“ (X24J fer og miSr vel.
Einkennilega niSrröSun orSa hefir höfundr „Vafrloga“
tamiS sér í seimni tíö, er oss finnst ekki laus viö tiIgjörS, t. a. m.
á bls. 43: „munu fáleikar nokkurir hafa meö Þeim vinum ver-
iö urn langan tíma“, — og á 44. bls. hvaS eftir annaS: „Tœki-
fœri'S hefir eflaust eigi heldr veriö ónotaS látiS“; „þar sem
frændi hans liafSi veginn v,eriö“; „engar bœtr hafa honum
boSnar verið.“ Stöku sinnum getr þaS fariS vel aö komast
svona aS orði-, en aS láta þaS ver'Sa megin-reglu nær engri átt.
---------o---------
SLEGGJUDÓMAR.
Eftir séra Friðrík Hallgrímsson.
Allir þekkja sleggjudóma. Þeir verða fyrir oss bæSi í
blöSum og bókum, og í tali manna, sem vér hittum. Ómann-