Sameiningin - 01.01.1907, Blaðsíða 15

335
Svo farast orS fjjóökunnum merkismanni, sem er nákunn-
ugr iþví, sem hann talar um. En hvað segja sumir þjóðmála-
skörungarnir íslenzku? Þeir þekkja trúboðið ekkert af eigin
sjón eða reynslu; heldr hafa þeir eftir — almenningi til fróð-
ieiks og uppbyggingar — illgjarna og heimskulega sleggju-
dc.ma annarra.
Hafi kristnir menn þetta í huga, þegar heir heyra óvandaöa
menn ófrægja heiSingjatrúboði'S og trúboSana. ÞaS málefni
hefir ekki faris varhluta af ómildum sleggjudómum. Þvi þa'S
er gott málefni.
-----r-o—----
PASSA VANT.
Fyrirlestr, sem dr. B. J. Brandson flutti í Fyrstu lútersku
kirkju í Winnipeg 22. Okt. síSastl.
E:nn hinna frægustu forvígismanna lútersku kirkjunnar i
Ameríku hefir sagt, aS djarfmannlegustu orðin, sem r.oCderu
sinni hafi verið töluð, sé orS Jesú, þegar hann lýsti yfir því,
að hann ætla.Si aS grundvalla stofnan þá, er aldrei sky.ldi undir
lok líða. „Á þessari he.lu vil eg byggja mína kirkju, og hel-
vítis rnakt skal aldrei á henni sigrast“—voru or'S hans til Pétrs.
Aliar aðrar stofnanir líSa fyrr eSa síSar undir lok. Veldis-
stólar og konungaættir, þjóSir og konungsriki renna sitt skeið
oo- hverfa svo úr sögunni, en kirkja Krists, samkvæmt hans
eigin orSum byggS á he’.lubjargi sannleikans, skal aldrei undir
lok líSa.
Þessi yfirlýsing sýnist því undraverðari og háfleygari þvi
meir sem um hana er hugsaiS. Staddr á víðavangi.í lífct virtu
land-i, sjálfr lítt kunnr, en þó ofsóttr, umkringdr af fáeinum
iitilmótlegum lærisveinum, býSr hann dauðanum og forgengi-
leikanum byrgin, og kveSst munu reisa þá stofnun, sem aldrei
skuli undir lolc líSa. Á þeim tíma, er hann kom meS þessa
stalðhœfing, var mann’.eg reynsla margra þúsund ára þegar bú-
in að sýna, hve hverfuiir eru jafnvel hinir fegrstu ávextir
mann’egrar starfsemi og mannlegs hyggjuvits. Hver stór-
þjóSin hafði risið upp eftir aðra, skráS sögu afreksverka sinna
og framkvæmda. og horfiS síSan af sjónarsviöinu. S’tórþjóSir
Aus'.rlanda al.'ar, meS menning þeirra, heimspeki, trúarbrögS-
um og listaverkum, voru horfnar óg stœrstu minnisvarSar
þeirra fallnir í rústir og aS engu ocðnir. Allt, 'sem eftir var
til aS minna ir.enn á hina frægu fortiS þeirra, voru nokkur brot
úr sögu þeirra, dálitlar leifar af heimspeki þeirra og trúar-
brögðum og rú-tir hinna risavöxnustu borga fornaldarinnar.