Lífið - 01.09.1936, Blaðsíða 12

170
LIFIÐ
]jyrptust að úr ýmsum áttum. Rétt í því að við vor-
um að ljúka mælingunni, hljómaði alkunnugt, fal-
legt sálmalag frá skólanum.
Við námum ósjálfrátt staðar, hugfangnir af
söngnum, því fátt getur fegurra en vel tamdar
söngraddir barna. Og þessi börn sungu svo ljóm-
andi vel. Þá var hann sjaldgæfur þessi siður, að
hefja skólastarfið með því hvern morgun, að
syngja eitthvert ljóð.
Eg spurði félaga minn, verkstjórann, hver skóla-
kennarinn væri. En hann kvaðst ekki þekkja hann.
Síðar um daginn, er við sátum að miðdegisverði,
spurði eg konu, er gekk um beina, hins sama. Hún
sagði mér að skólakennarinn héti Eysteinn Helga-
son, ættaður af Rangárvöllum, og væri gagnfræð-
ingur að lærdómi.
Eysteinn Helgason?
Nafnið var ekki algengt, og eg kannaðist þegar
við það. Þetta hlaut að vera skólabróðir minn frá
Möðruvöllum. Þarna var þá maður, sem eg þekti,
þó langt væri um liðið. Og eg hélt áfram að spyrja
konuna, sem var greið í svörum. Hið helsta, sem eg
varð vísari, var, að Eysteinn hafði verið þarna
skólakennari í 6 ár. Var hann í miklu áliti fyrir
starf sitt og fór orð af því, hve guðrækinn og trú-
aður hann væri.
,,Hann leggur mikla rækt við að kenna kristin-
dóminn. Eg held næstum öllum öðrum námsgrein-
um framar. Hann tók upp þennan fallega sið, að
láta syngja sálma á morgnana. Og hann hefir sjálf-