Lífið - 01.09.1936, Qupperneq 21

LÍFIÐ
179
fremst og fleiri hafa skerpt hlustir íslenskra for-
eldra, og vonandi einkum mæðranna — en í þeirra
skaut fellur ábyrgð uppeldisins að miklu leyti —
og vil eg nota þetta tækifæri til að þakka þessum
mönnum fvrir að útbreiða þá þekkingu, sem eg
tel tvímælalaust nauðsynlegri en alt annað.
Svo steindautt hefir mikilvægi uppeldisins verið
í hugum allrar alþýðu, að það er víst ekkert of-
mælt, að síðustu 2—3 árin hafi verið meira rætt og
ritað um uppeldi en öll önnur ár og aldir saman-
lagt síðan ísland bygðist.
Eg hefi haft tilefni til, vegna stöðugs ferðalags
um landið, til sjávar og sveita, að eiga tal við svo
mikinn fjölda mæðra, að eg veit ekki til, að jafn-
yel nokkur einn annar maður hafi betur getað
kynst hugsunarhætti íslenskra mæðra en eg hefi
gert á þessu ári. Þótt meirihlutinn hafi ekki
tjáð sig með öllu andvígan allri uppeldisfræðslu,
eru þó þær mæður, sem hafa sýnt verulegan áhuga
á bættu uppeldi, að eins undantekningar. Hundr-
uð kennara, sem eg hefi átt viðræður við, stað
festa þetta. En í því skyni að reyna að varpa von-
arljósi yfir svona óglæsilegt viðhorf, skal það tekið
skýrt fram, að elstu mæðurnar voru daufheyrðast-
ar við málaleitun minni, en þær yngstu gáfu máli
mínu mestan gaum, sem sýnir að áhrifa barna-
skólafræðslunnar er farið að gæta hjá næstyngstu
kynslóðinni; meira gætir þeirra óefað hjá þeirri
yngstu; mun mest hjá þeirri næstu. 1 þessu liggur
ekki einungis von, heldur jafnvel sigurvissa.
Benda ber á, að alþýða flestra annara menning-
12*