Lífið - 01.09.1936, Síða 31

LÍFIÐ
189
1 þessu sambandi vil eg einnig minnast á þann
hættulega ósið hjólreiðamanna, að hjóla ljóslausir
úti á vegum og inn í bænum. Þá er ekki síður
hættuleg sú aðferð hjólreiðamanna, að fylgja eng-
um umferðareglum. Þeir hjóla sitt á hvað þvert yf-
ir göturnar innan um fólk og bíla, í stað þess að
halda sig á sínum vegkanti, samkvæmt settum
reglum, enda hafa æðimörg slys af þessu hlotist.
Unglingar hafa það að leik, að taka marga hringa
yfir götuna, og meira að segja hyllast oft til þess
að hjóla þannig fyrir bílana. Eg hygg, að lagfær-
ing á umferð hjólreiðafólks fengist best með því,
að reiðhjólin yrðu númeruð, eins og bifreiðarnar
eru nú. Við það ynnist tvent: I fyrsta lagi myndu
hverfa að miklum mun og sennilega alveg reið-
hjólaþjófnaðir, í öðru lagi myndi fólk betur fara
að hlýða umferðareglunum þegar kærur færu að
koma yfir brotunum. En eins og nú er, er í fæstum
tilfellum hægt að hafa hendur í hári hjólreiða-
manna, þó þeir hjóli á böm eða gamalmenni og
skilji þau eftir ósjálfbjarga á götunni, eins og því
miður eru ekki svo fá dæmi til.
En mín reynsla er sú, að kærur yfir brotum á
umferðareglum verði öðrum til mikillar aðvörun-
ar, ef þær annars eru teknar fyrir af viðkomandi
yfirvaldi.
Þá vil eg minna á eitt sem mikil slysahætta staf-
ar af og valdið hefir stórum slysum og dauða. En
það eru sleðaferðir barna á götunum. Það er bann-
að í lögreglusamþykt Reykjavíkur að fara á sleð-
um eftir götunum, en þó er ekki fyr kominn snjór