Lífið - 01.09.1936, Side 60

218
LIFIÐ
það hafi atvikast, að villimenn vöndust á þetta kyn-
lega atferli, að sjúga upp í sig eitraðan reyk og
blása honum svo út úr sér aftur. En einna senni-
legust virðist sú, að þeir hafi borið með sér kyndl-
ana, til þess að fæla frá sér eiturflugur; en þær eru
víða hinn versti bitvargur, einkum þar sem heitt er
og votlent.
Þar sem þessir menn þektu hvorki vagna né
hesta, urðu þeir að fara gangandi og bera með sér
veiði sína og veiðiáhöld. Munu þeir þá hafa haft
nóg að gera með hendurnar, og tekið það ráð, að
bera kyndilinn í munninum. Til þess að örfa brun-
ann og halda eldinum við, sugu þeir svo að sér
reykinn. Eitrið braut sér þá leið gegnum slímhúð
munnsins og inn í blóðið og gerði manninn að eit-
urneytanda.
Indíánar munu lengi hafa iðkað reykingar, áð-
ur en Ameríka fanst, því að reykjarpípur hafa
fundist meðal fornleifa í gömlum haugum í Perú,
Mexikó og Bandaríkjum Norður-Ameríku.
Tóbak var fyrst flutt til Evrópu árið 1510. Gerði
það Spánverjinn Francisco Fernando frá Tóledo.
Flutti hann fræin þangað og sáði þeim í spanska
mold. Jean Nicot flutti tóbak fyrst inn í Frakkland
árið 1588. Hann var sendiherra Frakka í Portúgal,
og sendi tóbaksbirgðir til Maríu af Medici Frakk-
landsdrotningar. Við þennan Nicot er eitrið í tó-
bakinu kent, og kallað n i k ó t í n . Til Englands
kom tóbakið 1560 með Ralph Lane ríkisstjóra í
Virginíuríki. Walter Raleigh og Francis Drake