Lífið - 01.09.1936, Síða 62

220
LÍFIÐ
innar“. Þrátt fyrir öfluga mótspyniu breiddist tó-
baksnautn óðfluga út, svo að ekki varð rönd við
reist. Og seint á 17. öld var England farið að fá
miklar tekjur af sölu þess. Og nú er svo komið, að
margir þykjast mega við því, að verja miklum fjár-
upphæðum til tóbakskaupa, þótt þeir hafi varla
málungi matar, og verði að horfa í hvern eyri til
allra nauðsynja. Jafnvel í löndum, eins og Kína
og Indlandi, þar sem þúsundir og jafnvel miljónir
svelta í hel árlega, nota menn tóbak meira en víð-
ast annars staðar.
Margur verkamaðurinn í Kína fær ekki nema
eina krónu á dag í kaup fyrir 16 stunda vinnu. En
hann flytur með sér tóbak og pípu til vinnunnar,
eins og þetta væri fæða, sem bygði upp líkamann,
eða eitthvert heilsulyf.
EITUR.
Það er eitrið í tóbakinu, sem gerir menn að
þrælum þess, svo að þeim finst þeir ekki geta án
þess verið. Sé eitríð tekið úr tóbakinu, finst tóbaks-
mönnum ekkei*t gagn að því lengur.
í öllu tóbaki er 1—4% af nikótíni. En það er
svo magnað eitur, að ef tveir dropar af því óblönd-
uðu, eru látnir leka á hundstungu, þá éta þeir
sig gegnum húðina og komast inn í blóðið og valda
dýrinu bráðum bana. Einn einasti dropi af óblönd-
uðu nikótíni, sem kemst inn í blóð kanínu, hefir
þau áhrif, að hún dettur dauð niður. Þýskur vís-
indamaður komst að því með rannsókn, að í reyk