Lífið - 01.09.1936, Síða 73

LÍPIÐ
231
taugar, nýrun og yfirleitt á alla lífsstarfsemina, en
hitt er þó verra, ef það er satt, sem ýmsir menn
trúa og margt virðist benda á, að tóbakseitrið
sljófgi siðferðistilfinninguna og ali á skeytingar-
leysi, svo að ekki sé hikað við að fremja þau verk,
sem aldrei hefðu verið unnin, ef eitrið hefði ekki
verið búið að lama hinar viðkvæmu stöðvar heilans,
þar sem samúð og sjálfstjóm mannsins eiga sér að-
setur og alt taumhald á hinu lága og dýrslega.
Dómari einn sagði um fanga, sem hann hafði
rannsakað, og sem játað hafði á sig morð: ,,Þessi
ungi maður reykir svo mikið af sígarettum, að tó-
bakið í þeim nemur einu pundi á viku. Þetta er
nóg til þess að skaða svo heila hans, að hann er
fjarri öllu normal ástandi. Þetta veldur því aftur,
að maðurinn ber ekki ábyrgð á glæp þeim, er hann
hefir drýgt“.
Á hinu bar fanginn auðvitað ábyrgð, að hafa
gert sjálfan sig óábyrgan gerða sinna með eitur-
nautn.
Svipaðan vitnisburð gefur Ben Lindsey dómari
við unglingaréttinn í Denver. En Lindsey er fræg-
ur um víða veröld fyrir djarfa og drengilega bar-
áttu fyrir velferð barna. Var hann upphafsmaður
að mikilli löggjöf og mörgum nýjungum í þágu
barnavelferðarmála. Var það á þeim tímum, sem
margt af slíku þótti fáheyrð fjarstæða, svo að
hann var ofsóttur, en nú hefir það flest verið við-
urkent og tekið upp víða um heim. Ben Lindsey
hefir verið nefndur drengjavinurinn. Var eg svo
heppinn að vera einn dag gestur hans, og viðstadd-