Sameiningin - 01.10.1961, Qupperneq 14

12
Sameiningin
sem kirkjufélag en vér erum einmitt nú. En vér höfum
aldrei komizt framarlega innan raða þessarar stóru kirkju,
og vér erum hinir smæstu og síðustu meðal hinna þrjátíu
og tveggja synoda hennar. Vér erum fæstir að meðlima-
tölu og lélegastir í ráðsmennsku vorri, samkvæmt síðasta
yfirliti, sem ég hefi séð varðandi þessi efni.
Og nú á þessu kirkjuþingi erum vér beðnir að kasta
atkvæði voru, og láta í ljós skoðun vora á því máli, hvort
hinar þrjátíu og tvær synodur Sameinuðu lútersku Kirkj-
unnar, og þar á meðal vér sjálfir, eigi að taka það spor,
sem svo lengi hefur verið undirbúið og svo mikið beðið
fyrir, framfaraspor til aukinnar lúterskrar einingar. Oss ber
að hafa það hugfast, að þó vér séum ekki mannmargir, þá
er hlýtt með sömu athygli á rödd vora eins og hverrar ann-
arrar af systursynodum vorum, og atkvæði vort er alveg
jafn mikilvægt og þeirra. Hverju svörum vér? Eigum vér
að snúa hjóli tímans til baka, og ákveða að vera á vorum
eigin báti, eins og vér vorum fyrir 1940, er vér gengum í
samfélag við Sameinuðu lútersku Kirkjuna?
(Sr. Jón Bjarman þýddi)
JÓLABÆN BARNA
Kom, blíða tíð, með barnsins
frið.
Kom, blessuð stund, með líkn
og grið.
Kom, hátíð æðst, og heiminn
gist.
Kom, heilög nótt, með Drottin
Krist.
Kom, heilög birta, himni frá.
Kom, hersveit engla, jörðu á.
Já, kom — og flyt þá fregn á ný
að „fætt oss barn sé jötu í.“
Gef öllum börnum blessuð jól
með brauð og ljós og yl og
skjól.
Lát hvern, sem grætur finna
frið, —
þinn frið, sem ekkert jafnast
við.
Lát gleymast trega, gróa sár,
og gef, að þorni sérhvert sár.
Lýs friði yfir fold og sæ,
að fari’ um heim í kærleiksblæ.
VALD. V. SNÆVARR