Sameiningin - 01.10.1961, Síða 28

26
Sameiningin
Valdimar V. Snævarr
Hann var vinur Vestur-
íslendinga, og lesendum
Sameiningarinnar var hann
kær vegna sálma og trúar-
ljóða, sem eftir hann hafa
birzt í blaðinu. Ævistarf
hans var skólakennsla og
skólastjórn, lengst á Húsa-
vík og að Nesi í Norðfirði.
Síðustu ár ævinnar dvald-
ist hann hjá syni sínum,
séra Stefáni að Völlum í
Svarfaðardal, og þar lézt
hann 18. júlí s. 1. Hann var
fæddur 22. ágúst 1883 á Þór-
isstöðum á Svalbarðsströnd,
og hafði þannig náð næstum 78 ára aldri.
Séra Magnús Már Lárusson minnist hans vel og maklega
í Morgunbl. (29. júlí 1961). Segir hann, m. a.: „Fræðustarf
hans var margþætt, en einbeint af lífsskoðun hans og við-
horfi. Hann trúði á mátt fræðslunnar. En það dylst engum, að
sú var skoðun hans, að fræðslan þyrfti að einkennast af trú
og trausti til Guðs. Hann fór aldrei leynt með það, að menn-
irnir stæðu andspænis skapara, sem þeir voru skuldbundnir.
En trú Valdimars var óbifanleg, björt og hrein, einkennd
af trausti til hins milda föður, er eigi vill neinum tortíma
. . . Hann hefir verið talandi dæmi um réttmæti kenning-
arinnar um hinn almenna prestsdóm. Eftir hann liggja söfn
sálma, sem hann orti. Víða er að finna tækifærisljóð og
greinar. Hann var hinn mikli boðberi, meiri prestur en
margur hinna vígðu . . . Hann var sjálfur það, sem hann
kenndi öðrum að vera; prúður og glaður maður, er öllum
vildi vel. Hann var mikill mannkostamaður, greindur vel
og hrekklaus, áhugasamur iðinn og réttsýnn.”
Auk fyrrnefnds sonar, séra Stefáns, lætur hann eftir
sig konu sína, Stefaníu Erlendsdóttur frá Norðfirði, tvo