Sameiningin - 01.03.1945, Síða 5

19
sárari tilhugsan fyrir hann heldur en það að fjöldi fólks
gengi í orði kveðnu sér á hönd, gengi í kristinn söfnuð, en
héldi eins fyrir því áfram að vinna hver á móti öðrum, særa
hver annan, eyðileggja hver annan, færa hjörtun lengra og
lengra burtu hvert frá öðru, víkka fjandskapar-djúpið
manna á meðal æ meir og meir? Út úr þessari tilhugsun
biður Jesús svo heitt í öllum síðari hluta hinnar áminztu
bænar sinnar um það, að allir sínir lærisveinar megi
verða eitt.
Það er sorglegt að hugsa um heiminn án endurlausnara
algjörlega sundraðan í andlegu tilliti. En það sorgarefni tek-
ur út yfir alt að hugsa um mannkynið með endurlausnara
einnig ósameinað, alt sundurslitið. Hin kristna kirkja er
svo sem kunnugt er sundurliðuð í stærri og minni trúar-
flokka, sem margir hverjir hafa einatt borizt á banaspjót-