Sameiningin - 01.03.1945, Side 16

30
Síðan því óveðri linti, eru nú liðin einungis tólf ár.
Á því stutta augnabliki tímans hefir þegar komið í ljós,
hversu kynja margt fúið og feiskið hefir sópast í burt í
því óveðri, hversu margar íbúðir einvalds og ofbeldis hrundu,
hversu æfagamlar setningar og úreltir siðir féllu. Óveðrið
var ilt og mönnum þeim öllum til skammar, sem að því
voru valdir. En það varð víst að koma. Enn hefir ekki
nema að litlu leyti verið bygt í skörðin. Og meðan nokkuð
er eftir fúið og spilt í heiminum munu óveðrin koma, aftur
og aftur, í einhverri mynd, og fyrir þau hreinsast smám
saman andrúmsloftið 1 heiminum.
Eins er með einkalíf vor mannanna.
1 skáldsögu eftir Ralph Connor, er hann samdi einna
fyrst skáldsagna sinna og merkust er, er lýsing á nýlendu-
lífi í vesturbygðum Canada. Þar segir frá “konunni með
mjúku hendurnar.” Hún hét Margrét. En “mjúku hendurnar”
eignaðist hún í óveðri. Elzti sonur hennar var farinn langt
burt að leita gæfunnar. Svo kom símskeyti um það, að
drengurinn væri veikur. Margrét lagði á leið til drengsins
síns sjúka. Ekki hafði hún langt farið þá annað skeyti kom
og sagði drenginn dáinn. Móðirin hvarf aftur heim. Daginn
eftir var komið með líkið. Margrét barst Mtt af. Andlitið
varð fölleitt og skorpið. Eftir nokkurra vikna dvöl hennar í
grasgarði sorgarinnar fóru menn að taka eftir undursam-
legu ljósi í augum hennar, og svipur hennar varð blíður,
eins og barns.
Svo var það árum saman þar á eftir, að hvar sem sjúk-
dómur og sorg komu í kofa nýlendufólksins, var sama ráð
ávalt tekið: — “Senda eftir konunni með mjúku hendurnar.”
Það var eins og óveðrið hefði breytt henni í engilsmynd.
Óveður mótlætisins er oss sent af guðlegri náð, að það
sé oss heilagur hreinsunareldur, er sorann brenni úr mann-
gildi voru og umskapi oss til myndarinnar fögru af frelsara
vorum Jesú Kristi.
*
“Þú hefir ekki sigrað óvin þinn fyr en þú hefir gjört
hann að vini þínum.”
+ ♦ -f
Þú segir: Eg er kristið þjóðfélag. En eg spyr: Hvernig
fer þú með smælingjana?