Sameiningin - 01.01.1930, Blaðsíða 8

urinn er og hinn eilífi friður. Lagt getur maður allar
álfur heims undir fót og jafnvel farið hugarfari sínu um
alla heima, en hjartað þó setið kyrt út við íshafið Land-
fræðilega skoðað liggja kærleiksheimarnir jafnan nærri
OS'S. Yér þurfum ekki farbréf að kaupa til fjarlægra
landa til þess að finna kærleikann. Auðnudrýgstar eru
smáferðirnar í sjálfs manns heimahögum, þar sem mað-
ur ferðast með nánustu ástvinum, og þeim mönnum, sem
maður daglega á viðskifti við. En er hjartað fer sinna
ferða og lætur tilfinningar sínar 'berast frá manni til
manns, þá má það ekki án sáttmálsarkarinnar fara. Svo
hræðilega villugjarnt sem tilfinningalíf mannsins er, þá
er það lífsskilyrði, að heilagur andi Drottins vísi tilfinn-
ingunum veg. Svo oft sem ástin verður að hatri, vin-
áttan að óvild, góðvildin fær vanþökk að launum, þá þarf
við stýrið að hafa sterka hönd hins alvitra Guðs og til-
finninga-lífið alt að leggja undir vald heilags anda.
Ekki fáum vér fyrir fram vitað, hvað úr ferðum
vorum verður á árinu, sem nú er að byrja. Eg vona að
vér öll reynum þó eitthvað að ferðast, eitthvað það að
kanna, sem nýtt er og fullkomnara en það, sem verið
hefir, svo vér fáum aukið manngildi vort og göfgi, og ef
unt er fáum að koma fetinu nær sjálfri sáttmálsörk Guðs
og sannleika lífsins.
Ef til vill verða margar þær ferðir ófarnar á árinu,
sem vér nú höfum í liuga í ársbyrjun. Ef til vill fara ekki
allir til íslands, sem það ætla sér nú. Ef til vill komumst
vér ekki þangað efnalega né andlega, sem vér höfum á-
sett oss að fara. Alt er það á æðra valdi. Má vera að
svo fari um vor ferðalög, sem um áform Eggerts Ólafs-
sonar að sigla yfir Breiðafjörð, og við oss, sem hann,
segi hinn gamli þulur, er hjá græði sat: “Lú siglir ei
þenna >sjó í dag, þú siglir á Guðs þíns fund.”
Fari svo að fyrir einhverjum af oss liggi á þessu ári
ferðin hinsta, heimförin til ættjarðar vorrar hinnar
himnesku, ])á er því sízt að kvíða, ef sáttmálsörk Drott-
ins fer á undan oss vfir fljótið. Sú ferð verður óefað
æfintýrið mesta og dýrlega.sta. Eða hví skyldum vér