Sameiningin - 01.01.1930, Blaðsíða 27

25
þroskaði með verki sál og líkama og vann fyrir lífi sínu síðar á
æfinni til þess að honum væri unt aÖ boÖa fagnaðarboðskapinn.
Jesús Kristur sjálfur stóð viö hefilbekkinn á heimili sínu í Nazaret
og vann að trésmíði ár eftir ár.
Fjölda margir miklir menn sýna oss aÖ “manndómstign er
unt að ná” á vegum líkamlegrar vinnu.
Líkamleg vinna tilheyrir sérstaklega ungdómsskeiði lífsins
Allir menn, rikir og fátækir, ættu að nj'óta hennar. Sælir eru
drengirnir úti á landinu, sem eiga kost á að kynnast dýrurn og
blómum og fuglurn og rnega til að læra að vinna. Sælir eru dreng-
ir fátæka mannsins, sem neyðin frelsar frá því, aö vera letingjar.
Aumkvunarverð eru börn þess fólks, sem á yfirfljótanlegt bæði
af auði og flónsku, svo að það eys peningum í börnin sín og
kennir þeim ekkert ærlegt verk. Brjóstumkennanleg eru börnin,
sem ana áfram í eintómum straumi skemtana. Þau hafa aldrei
tíma til að hugsa, og þroskaskilyrði þeirra eru háskalega tak-
mörkuð. Skyldi vera nokkur fyrirgefning til fyrir foreldra, sem
ekki láta stjórnast af öðru en hégómaskap og heimsku í barnaupp-
eldi sínu.
Hprmung er það, að nokkur sú móðir skuli vera til í heimin-
um, sem ekki kennir dóttur sinni þau verk, sem aít kvenfólk þarf
að kunna. Hugsið yður svo, að þessháttar meyjar giftist. En
það ástand á heimilinu! Aumingja mennirnir!
Ekki er það heldur nauðsynlegt að konan þrælbindi sig ein-
göngu við það, sem sumir nefna kvenleg störf. Eg hefi séð kon-
ur úti á landi fara með hesta og vinna önnur “karlmannsstörf”
eins vel og þeir sem bezt kunna þau. Ekki hefi eg orðið þess var
að þetta hafi orðið þeim farartálmi á lífsleiðinni. Þessar meyjar
og konur hafa vakið óblandna ánægju og aðdáun mína.
Eg hefi líka séö konur, sem ekki mistu vitið þó mús kæmi
í námunda við þær; gátu jafnvel tekið mús í lófa sinn, en það er
nú annað mál.
Heilbrigt líf, heilbrigð hugsun um vinnu, heilbrigð aðstaða
gagnvart vandamálum nútímans er til góðs fyrir kvenfólkið og
þá um leið fyrir alla þjóöina.
Þegar eg var ungur sveinn, sagði kennari einn við mig:
“Glataðu aldrei ást þinni á vel unnu verki.” Illa hefi eg lifað
eftir þessu nytsama boðorði, en það get eg sagt, að aldrei hefi
eg glatað unun minni af því að aðgæta það, sem fallega er unnið.
Hvar, sem eg hefi farið, á lífsleið minni, hefi eg orðið var við verk
illa unnin og vel unnin. Illa unnið verk hefir orsakað hjá mér
hrylling, en það sem vel var unnið1 unaö og aðdáun. Takið eftir