Fréttablaðið - 05.03.2011, Síða 36

5. mars 2011 LAUGARDAGUR36
Ég dey alltaf pínu-
lítið inni í mér þeg-
ar ég sé komment á
borð við „Ertu með
sand í píkunni?“
eða „þú verður bara
að láta ríða þér
almennilega“.
H
i ldur Knútsdótt-
ir lauk BA-námi í
ritlist við Háskóla
Íslands (HÍ) í haust
en þurfti þó að bíða
í nokkra mánuði, fram til síðustu
helgar, eftir formlegri útskrift.
Alla jafna hefði hún útskrifast í
október síðastliðnum en allsherj-
ar niðurskurður í menntakerf-
inu kom í veg fyrir það. Aðspurð
segist Hildur þó kæra sig koll-
ótta um slík formsatriði, þar sem
hún hefur fyrir löngu haldið sína
útskriftarveislu og fann ekki hjá
sér nokkra þörf til að vera við-
stödd athöfnina í HÍ á laugar-
daginn. En hvað má hún þá núna,
lögum samkvæmt, titla sig í síma-
skránni? Ritlistamann?
„Ég veit hreinlega ekki hvað ég
ætti að kalla mig,“ útskýrir Hild-
ur. „En ég vinn sem texta- og hug-
myndasmiður hjá auglýsingastof-
unni Pipar/TBWA. Kannski væri
ráð að skrá sig undir starfsheitinu
smiður í símaskránni?“
Í raun gegnir Hildir mörgum
mismunandi ritstörfum, en með-
fram háskólanáminu og starfi
sínu á auglýsingastofunni vinn-
ur hún þessa dagana að tveim-
ur bókum. Sú fyrri, skáldsagan
Sláttur, kemur út í næsta mánuði
á vegum Forlagsins.
Hin bókin hefur fengið vinnu-
titilinn Lífsstíllinn: megrun, tíska,
Bob og beikon, en í henni bregð-
ur Hildur sér í hlutverk hliðars-
jálfsins, tískubloggarans H, sem
haldið hefur úti vinsælli bloggsíðu
síðan í júlí síðastliðnum. Ókeibæk-
ur stefna að útgáfu síðarnefndu
bókar innar með haustinu.
Frétt varð kveikjan að sögunni
Raunar hefur fyrsta skáldsaga
Hildar, Sláttur, verið nokkuð lengi
í pípunum, en hún lauk við skrift-
irnar síðla hausts 2009 og gerði
svo útgáfusamning við Forlagið
vorið eftir, 2010.
„Síðan þá hef ég tekið nokkra
snúninga á sögunni, um það bil
átta talsins, og gert á henni nokkr-
ar bótox-aðgerðir,“ segir Hildur
og bætir við að sú ákvörðun að
gefa bókina út að vori helgist af
tvennu. Annars vegar sé það gert
til að dreifa útgáfum betur yfir
árið og hin ástæðan sé að nýir
höfundar eigi það til að drukkna
í jólabókaflóðinu.
Sláttur gerist á Íslandi
nútímans og fjallar í stuttu máli
um konu sem gengst undir hjarta-
skipti. Að aðgerðinni lokinni fær
konan svo á tilfinninguna að hafa
öðlast ýmislegt með nýja hjart-
anu, svo sem minningar, áður
óþekkta skapgerðareiginleika,
annan smekk á mat og fleira í
þeim dúr. Í kjölfarið grípur sögu-
hetjuna óþrjótandi fýsn til að
komast að því hver átti hjartað á
undan henni.
Hugmyndina að sögunni segist
Hildur hafa fengið þegar hún las
frétt fyrir nokkrum árum um líf-
færagjafir úr föngum sem teknir
voru af lífi fyrir morð.
„Í fréttinni kom fram að nánast
enginn hafði áhuga á að fá gefins
líffæri úr þessum föngum. Neðan-
máls í fréttinni var þess svo getið
að stór hluti líffæraþega telja sig
hafa öðlast eitthvað fleira með
hjartanu en sjálft líffærið. Þetta
þótti mér mjög áhugavert og hóf
að lesa mér betur til um þetta,“
segir Hildur og tekur fram að
margar kenningar séu uppi um
eðli þessara mála.
„Ein kenningin er kölluð vöðva-
minni. Sú kenning gengur út frá
því að minni sé ekki bara í heil-
anum, heldur geymist það í taug-
um um allan líkamann. Þeir líf-
færaþegar eru til sem fullyrða að
slíkt eigi við rök að styðjast. En
þetta er mjög umdeild kenning og
í rauninni get ég ekki sagt til um
hversu gild hún er, þar sem ég er
ekki taugasérfræðingur,“ segir
Hildur.
Gagnrýnið tískublogg
Þessi 26 ára gamli rithöfund-
ur með meiru er líka borinn og
barnfæddur Vesturbæingur, sem
tók hinn dæmigerða rúnt í gegn-
um Melaskóla, Hagaskóla og MR.
Þó gengst hún fúslega við því að
hafa „koksað“ á MR og flutt sig
yfir í MH, þaðan sem hún útskrif-
aðist og hélt svo á vit ævintýr-
anna í útlöndum, meðal annars í
Gvatemala, Berlín og Taívan, en á
síðast nefnda staðnum nam Hildur
kínversku í eitt ár.
Aðspurð segist hún alla tíð hafa
lesið mikið en átján ára gömul
hafi hún, af einhverjum ástæð-
um, byrjað að stinga niður penna
við minnsta tilefni af mikilli ákefð
og einbeitingu. „Ég ákvað bara að
byrja að skrifa og hef skrifað stöð-
ugt síðan. Ég verð alltaf að vera
skrifandi, því annars líður mér
hallærislega,“ viðurkennir hún.
Hildur tiltekur þennan mikla
áhuga sinn á skriftum af flestu
tagi sem einn helsta hvatann fyrir
uppfinningu hliðasjálfsins H og
tískubloggsins (tiskublogg.blog-
spot.com) sem vakið hefur mikla
Sífellt verið að draga fólk í dilka
Rithöfundurinn Hildur Knútsdóttir hefur vakið athygli fyrir tískublogg þar sem hæðst er að lífsstílsumvöndunum hvers konar
og gagnrýnt undir dulnefni, en á næstu mánuðum koma út tvær bækur eftir hana. Kjartan Guðmundsson hitti Hildi í kaffi.
GAGNRÝNI „Í fyrstu þótti mér þessar lífsstílssíður ekki nein sérstök þjóðfélagsmein. Eftir að hafa kynnt mér efni þeirra betur þá
fór mér að blöskra innihaldið og skilaboðin sem í þeim felast,“ segir Hildur um vinsælar tísku- og lífsstílsbloggsíður á netinu.
FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
athygli síðustu mánuði eins og
áður sagði. Þá var hún að bíða eftir
því að fá handrit skáldsögunnar til
baka frá ritstjóra og vantaði í raun
nýjan vettvang til að svala ritfýsn-
inni.
Í þágu þeirra sem ókunnugir eru
tískubloggi H er rétt að taka fram
að í raun er alls ekki um eigin legt
tískublogg að ræða. Þvert á móti
er þar á ferð gagnrýni á sjálft
fyrirbærið, sett fram á gaman-
saman hátt, þar sem dregin er
upp mynd af tískumeðvituðum
síðuhaldaranum sem einu ýktasta,
innantómasta, hégómlegasta og
blátt áfram siðlausasta eintakinu
í flórunni. Sem slíkt hefur H veitt
lesendum sínum ráðleggingar um
hegðun, atferli og framkomu svo
eftir hefur verið tekið og jafnvel
vakið hörð viðbrögð hjá sumum.
Skilaboðin síast inn
Hugmyndina að tískublogginu
fékk Hildur þegar hún tók sig til
einn daginn og skoðaði nokkrar
tísku- og lífsstílsbloggsíður, jafnt
innlendar sem erlendar.
„Tískubloggsíðurnar snúast
meðal annars um að fólk kaup-
ir hluti, föt, snyrtivörur, innan-
stokksmuni og slíkt, raðar þeim
saman, tekur myndir af herleg-
heitunum og birtir á síðunum
sínum. Margar af þessum síðum
eru gríðarlega vinsælar og ég
botna ekki alveg í því. Þær eru svo
rosalega neyslumiðaðar og hvetja í
raun fólk til að skilgreina sig sam-
kvæmt hlutunum sem það kaupir,“
segir Hildur og bætir við að henni
hafi ekki síst blöskrað þau skila-
boð sem send eru til kvenna á
téðum tísku- og lífstílssíðum.
„Það er í raun verið að segja
konum hvað þær eiga að kaupa,
hvernig þær eiga að vera, hvernig
kærasta þær eiga að ná sér í, hvað
á ekki að segja á Facebook eða í
rúminu og allt eftir því. En þetta
er ekki bara á netinu. Flestir fjöl-
miðlar eru með einhverja tegund
af stelpuhorni, þar sem ætlun-
in er að fjalla um allt sem konur
hafa áhuga á, en það eru nán-
ast eingöngu föt og snyrtivörur.
Ef einhver kona er að gera eitt-
hvað áhugavert, þá er langlíkleg-
ast að viðtal við hana í blöðum og
sjónvarpi fjalli um það hvar hún
kaupir fötin sín, eins og það sé í
raun merkilegra en það verkefni
sem hún fæst við hverju sinni. Á
þessa tilhneigingu er ég að deila í
tískublogginu.“
Hildur segist þó aðspurð ekki
vera viss um hversu mikil áhrif
lestur slíkra skrifta hefur á les-
endur þeirra. „Ég veit ekki hversu
móttækilegir þessir lesendur eru,
en skilaboðin hljóta að síast inn
hægt og rólega þegar þau dynja á
fólki. En auðvitað eru þessar síður
einungis einn angi af mun stærra
mengi í samfélaginu sem leitast
sífellt við að draga fólk í dilka.“
Alhæfingar allsráðandi
Hildur segir alhæfingar um kynin,
á borð við þær sem sé að finna á
tísku- og lífstílssíðum á borð við
Pjattrófurnar á Eyjunni, Bleikt.
is og fleiri, séu líka allsráðandi
í umræðu um femínisma hér á
landi.
„Ég byrjaði með ádeilubloggið
af mjög femínískum ástæðum og
bjóst því þess vegna við harðari
viðbrögðum við því. Að sjálfsögðu
er ekkert óvinsælla en femínisti
á internetinu. En kannski greina
ekki allir femínismann í blogginu
mínu. Það helgast líklega af þeirri
tilhneigingu að setja alla femínista
undir sama hatt, þegar raunin er
sú að femínisminn á sér marga
anga, misróttæka, sem hafa gott
af því að takast á. Ég hef reyndar
afar litla þolinmæði við að leggja
mig eftir því þegar umræðan fer
út í öfgar, eins og gerðist þegar
Sóley Tómasdóttir var með opið
ummælakerfi á bloggsíðunni sinni.
Ég dey alltaf pínulítið inni í mér
þegar ég sé komment á borð við
„Ertu með sand í píkunni?“ eða
„þú verður bara að láta ríða þér
almennilega“. Svo fann einhver
upp á þessu stórfurðulega hug-
taki „öfgafemínismi“, sem ég skil
alls ekki. Hvernig getur femín-
ismi verið öfgakenndur þegar
hann hvetur, í besta falli, til jafnr-
ar skiptingar?“
Verður að vinna með öðru fólki
Eftir að hafa stefnt að því stóran
hluta ævinnar að starfa við skrift-
ir segir Hildur það dálítið fyndna
tilhugsun að á næstu mánuðum
verði gefnar út tvær bækur eftir
hana. Þegar hún bætir því svo við
að þótt rithöfundastarfið búi yfir
mörgum kostum geti hún vart
hugsað sér annað en að vinna líka
daglega með öðru fólki, eins og
raunin er með starf hennar á aug-
lýsingastofunni, liggur beint við
að spyrja hvort núverandi staða
hennar sé ekki nokkurs konar
draumaaðstaða.
„Jú, í rauninni er hún það,“ er
svarið. „En ef allt klikkar þá hætti
ég bara á toppnum.“