Sameiningin - 01.05.1924, Side 6

132
Þórður Sigmundsson
og dánargjafir Kans.
í Gardar-bygS í NorÖur Dakota andaÖist þann 3. apríl síð-
astk bóndinn ÞórSur Sigmundsson, úr lungnabólgu. Hafbi
hann legið rúmfastur á aÖra viku, áður en hanrí lézt. Átti hann
enga nákomna ættingja hér vestra, og kona hans, Ásta, var dá-
in nokkrum árum á undan honum. Hánn var 62 ára, er hann
lézt, fæddur 18. janúar 1862.
ÞórSur mun hafa verið ættaður úr Suður-Múlasýslu á ís-
landi. Ekki er mér kunnugt um ætt hatts eöa heimilisfang þar.
Hingað vestur mun hann hafa flutt fyrir 30 árum eða meir, og
settist hann aö í íslendingabygðinni i nor'ðausturhluta Norður
Dakota ríkis. Fyrst í nokkur ár var hann í svokallaðri Fjalla-
bygð og síðan ávalt í Garðarbygð. Þar kvæntist hann Ástu Ól-
afsdóttur Jónassonar um aldamótin, og bjuggu þau í suðurhluta
Garðarbygðar allan samverutima 'sinn. Ásta var heifsutæp
mjög, en sambúð þeirra hjóna var hin ástúðlegasta, og sýndi
Þórður konu sinni hina nákvæmustu umhyggju og hluttekningu
í löngu veikindasfríði hennar. Saknaði hann hennar mjög, og
var aldrei sami maður aftur eftir fráfall hennar.
Þórður var gcðum hæfileikum gæddur, og hafði hann afl-
að sér víðtækrar sjálfsmentunar, þó aldrei ætti hann kost á að
sinna skólanámi. Hann var vel að sér í íslenzkum fræðum, og
unni þeiin mjög. Eftir að hingað vestur kom, fór hann að
leggja sig eftir því, að lesa ensku, og tókst honum það ávo vel
tilsagnarlaust, að hann hafði fult gagn af lestri enskra bóka,
jafnvel um erfið efni. Var hann merkilega víðlesinn og hafði
hann hugsað mikið um það, setn hann las, og var alt af að velta
fyrir sér þeim viðfangsefnum, sem urðu fyrir honurn í menn-
ingarsögu mannanna. Varð þetta til þess, að auðkenna hann,
og var honum mjög ljúft aö geta rætt slík áhugamál sín, ef
tækifæri gafst.
En þó Þórður væri bókhneigður og hefði eflaust notið sin
bezt, ef hann hefði getað aflað sér mentunar og gefiö sig við
bóklegum fræðum, þá var hann einnig iðjumaður og mjög sýnt
um margt, er laut að því verklega. Fyrstu árin hér vestra vann
hann hjá öðrum, og gat hann sér hinn bezta orðstir fyrir trú-
mensku og dygga þjónustu. Hann var samhaldssamur á efni
sín, en mjög vægur i kröfum hvað kaupgjald snerti. Er hann
smám saman komst yfir efni, leituðu margir til hans um