Sameiningin - 01.09.1925, Side 8

262
um fundinn frá íslenzku fulltrúunum, og verður fróðlegt að
vita, hver áhrif fundurinn hefir haft á þá.
—B. B. J.
Heimatrúboð.
“Heimatrúboif” er hér í landi nefnt þaS starf kirkjunnar,
sem gengur i þá átt að flytja fagnaharerindið og stofna söfnuhi
á þeim svæðum innan lands, þar sem fólk býr á dreifingu, eða
hefir farið á mis við þá 'blessun, sem stafar af kirkjulegu safn-
aðarlífi. Allar deildir klirkjunnar skoða heimatrúboðiö sitt
fyrsta og helgasta starf. Lútersk kirkja, hérlend, hefir sérstak-
lega þurft mikiö á sig að( leggja viS þetta starf, vegna. þess að
starfsemi hennar hefir náö út yfir ótal nýlendur þess fólks, sem
hingað hefir flutt frá lúterskum löndum í Norðurálfu. Að
sjálfsögðu hefir það þá einnig verið aðal-starf kirkjufélags vors.
Má segja, aö kirkjufélagið hafi í upphafi veriS stofnað aöal-
lega til þess, aö söfnuöimir gætu haft samtök um það, að koma
á kirkjulegri starfsemi í nýjum bygðarlögum og haga svo til, að
þeir, sem sterkari eru, styrki þá, sem veikari eru>.
Lengst um hefir það og verið í meðvitund trúaðs fólks inn-
an kirkjufélagsins, að þar sem heimatrúboðið væri, væri aðal-
verksviðið. Og oftast hefir verið unniö aö þessu verki eftir
því, sem kraftar hafa leyft. Því miðun-viröist þóí næmleiki til-
finninganna fyri.r þessari æðstu s'kyldu kirkjufélagsins vera að
dofna. Hugurinn hefir dreifst í allar áttir. Sú hætta vofir
yfir, að þessir litlu kraftar, sem viö, fáir og smáir, ráðum yfir,
dreifist í svo marga.r áttir, að hvergi muni um neitt, og ef til vill
verði það út undan, sem sízt skyldi.
Það eru stór flæmi islenzkra bygða, þar sem sama sem eng-
in kirkjuleg starfsemi á sér stað, svo að segja aldrei er flutt
Guðs orð og sakramentini aldrei höfð> um hönd. Þar eru engir
sunnudagsskólar, megin-þorri ungmenna fer þar á mis við
kristilega uppfræöslu Og fjöldi er ófermdur. Á þeim .svæðum
hætta menn æ meir að láta sig kristindóminn nokkuru varða.
Það hefir verið margt rætt um prestaskort, og prestafæð-
inni kent um. Það er ekki rétt. Prestar eru við hendina, ef
efni væru að launa þá. Og nú eru margir ungir menn x skólum,
sem hafa prestskap í huga. HVort íslendingar fá að njóta
þeirra, verður undir Islendi.ngum sjálfum komið. Fyrir einhverj-
um námsmanninum mætti flýta, ef fé væri til þess að styrkja þá
til náms. En þaði gagnar ekki, þó prestsefnum fjölgi, ef engin