Sameiningin - 01.09.1925, Side 9

263
ráÖ verða til 'þess aö standa straum af Iþeim, þegar þau koma, á
þeim svæSurn, sem þeirra þarfnast, en þar sem kvorki eru
kirkjur né söfnuðir fyrir, svo teljandi sé. Þá kemur til heima-
trúboÖs kasta. KirkjufélagiÖ á aö vinna það verk. En til þess
brestur það fé. ÞaÖ vill ekki vera i því efni upp á aöra komið.
SjálfsvirÖing þess er nóg boÖiö með því, a‘ö þiggja styrk bjá
öðrum 'kirkjufélögum til þess að halda skólanum viÖ, þó ekki
sé leitaö hjálpar til þes's aÖ standa straum af safnaða-starfinu
sjálfu, trúboöinu heima fyrir hjá okkur sjálfum og mentun
prestanna.
Hugsi kirkjufélagiö sér framtíö og framfarir, þá verÖur
þaÖ aÖ eiga sjóð, sem um munar, til þess að geta gegnt skyldu
sinni á því starfssvæöi, sem því er af Guði falið, sem eru bygðir
íslendinga og niðja þeirra í dreifingunni vestur hér. Til þess
þarf feæði menn og fé. Á því eru allar horfur nú, að manna-
skorti þurfi ekki að kvíða i framtíðinni, en það er á vald'i al-
mennings í söfnuðum kirkjufélagsins að skera úr því, hvort
starfið skuli. strandá á féleysii eöa ekki.
Það er viðtekin regla í söfnuðunum, að safna fé til heima-
trúboðs á ári hverju sérstaklega við þær guðsþjónustur, sem
fluttar eru um mánaðamótin október og nóvemfeer, í samfeandi
við siðfeótarafmælið. Trúboðs-áhugi safnaðanna sýnir sig í því,
hve rífleg sú fjársöfnun verður nú í haust.
—5.5.7.
Afangar á æfiferli Páls postula.
Hver sá rnaður, sem feer gæfu til að ná valdi yfih hjörtum
annara, varpar um leið einhvers konar helgibjarma á stöðvar
þær, sem tengdar eru við æfisögu hans. Það getur vel verið, að
Abana og Farfar, fljótin hjá Damaskus”„ .séu í sjálfu sér miklu
“betri en allar ár í ísrael”, eins og Naaman hinn sýrlenzki
kornst að orði. En þó myndi víst enginn kristinn maður líta, þau
göfugu fljót í Sýrlands fjöllum með jafn hrærðum huga eins og
ána Jórdan. Svo er og um bæina Betlehem, Nazaret og Jerúsa!-
em, að þeir staðir verða lengi tignaðir fram yfir stærri borgir og
veglegri, a.f því að æfisaga frelsarans hefir gefið þeim ódauð-
lega minningu.
Næst Jesú Kristi sjálfum tigna eg og elska postulann Pál,
heiðingjatrúboðann mikla. Æfisagan hans hefir átt ítök í huga
m'ínum siðan eg var barn. Mér hefir oft sárnað, hversu herfi'-
lega hann er misskilinn og affluttur fyrir kristnu fólki nú á